Kamienica Linsinga w Szczecinie
 Kamienica Linsinga w 2012 r. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Sienna 7 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Architekt |
H. Balcerek, T. Balcerzak, R. Fiedczak, R. Frydrycki, J. Lenart |
| Kondygnacje |
2 |
| Ukończenie budowy |
po 1677 |
| Zniszczono |
194x |
| Odbudowano |
1996–1999 |
Położenie na mapie Starego Miasta w Szczecinie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie Szczecina  | |
 53°25′26,1870″N 14°33′35,8325″E/53,423941 14,559953
| |
Kamienica Linsinga przy ul. Siennej 7 – zrekonstruowana w formie barokowej kamienica znajdująca się na narożniku ulic Siennej i Osiek, przy Rynku Siennym, na osiedlu Stare Miasto, w szczecińskiej dzielnicy Śródmieście.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przed II wojną światową[edytuj | edytuj kod]
Barokowa kamienica wzniesiona została po 1677 r. po zakończeniu walk między Szwedami a Brandenburczykami w czasie wojny duńsko-szwedzkiej. W 1720 r. jej właścicielem był podskarbi Linsing. Na początku XIX wieku kamienica najpierw należała do kupca Rauchego, a następnie była własnością kupca Wegnera. W 1875 r. jej właścicielem został mistrz murarski Schinke. Dokonał on rozbiórki budynku i zbudowania na jego miejscu nowej kamienicy w stylu neorenesansowym[1].
Po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
W czasie bombardowań Szczecina neorenesansowa kamienica została niemal całkowicie zniszczona[2]. Ruiny rozebrano wraz ze wszystkimi innymi kamienicami Podzamcza[3].
Koncepcja odbudowy szczecińskiego Podzamcza, powstała po 1989 r., wiązała się także z rekonstrukcją najcenniejszych kamienic przy rynku Siennym. Projekt rekonstrukcji kamienicy nr 7 według stanu z XVIII w. opracował w latach 1994–1996 zespół architektów w składzie: H. Balcerek, T. Balcerzak, R. Fiedczak, R. Frydrycki i J. Lenart[3]. Prace budowlane rozpoczęto w 1996 r.[4], a zakończono w 1999 r.[5]
Kamienica nr 7 jest jedną z trzech kamienic z rynku Siennego, które odbudowano zgodnie z dawnym wyglądem[6].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kamienica jest obiektem jednopiętrowym, narożnym, z trzypoziomowym poddaszem ukrytym za barokowym szczytem. Parter ozdobiono boniowaniem, a wejście do budynku ujęto w portal zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Fasadę frontową wraz ze szczytem ozdobiono stiukowymi girlandami, a okna obramowano opaskami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Tadeusz Białecki (red.), Encyklopedia Szczecina: wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 391, ISBN 978-83-942725-0-0, OCLC 924941684 [dostęp 2021-08-25] (pol.).
- ↑ Stare Miasto - ul. Sienna (Heumarktstr.), widok na ul. Osiek (Hagenstr.), 1946r. - sedina.pl [online], sedina.pl [dostęp 2021-08-25].
- ↑ a b Piotr Fiuk, Przywrócenie środowiska miejskiego w Szczecinie. Podzamcze – odbudowa nadwodnej „dzielnicy” staromiejskiej, „Przestrzeń. Urbanistyka. Architektura”, 1, 2017, s. 3, DOI: 10.4467/00000000pua.17.003.7121, ISSN 2544-0853 [dostęp 2021-08-26].
- ↑ PODZAMCZE KWARTAŁY XIV, XVII [online], architektura.muratorplus.pl, 2000 [dostęp 2021-08-26].
- ↑ Szczecin - Sienna 7 - stare zdjęcia, mapa [online], fotopolska.eu [dostęp 2021-08-26].
- ↑ Tadeusz Białecki (red.), Encyklopedia Szczecina: wydanie jubileuszowe z okazji 70-lecia polskiego Szczecina, Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 881, ISBN 978-83-942725-0-0, OCLC 924941684 [dostęp 2021-08-25] (pol.).
