Kamienica przy ul. Narutowicza 51 w Łodzi
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Józef Olszer, Icek Beer, Luzer Gutgold |
| Kondygnacje |
5 |
| Rozpoczęcie budowy |
1935 |
| Ukończenie budowy |
1937 |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′17,72″N 19°28′12,04″E/51,771589 19,470011
| |
Kamienica przy ul. Narutowicza 51 w Łodzi – modernistyczna kamienica położona przy ul. Narutowicza 51.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W latach 20. XX wieku parcela należała do Józefa Olszera, który mieszkał przy ul. Narutowicza 58. Planowano wówczas przebicie w stronę południa ul. Targowej. W 1929 Józef Olszer zamierzał wznieść na parceli trzypiętrowy budynek mieszkalny z parterem przeznaczonym na restaurację. Autorem projektu był Jerzy Müntz. Później ograniczono plany wyłącznie do wzniesienia parterowego budynku restauracji. W końcu rozpoczęto budowę trzypiętrowego domu, którego jednak nie ukończono. Dopiero w 1935 posesję zakupili Icek Beer i Luzer Gutgold — właściciele firmy Beer i Gutgold mieszczącej się przy ul. Piotrkowskiej 25. Ukończyli oni budowę kamienicy, ale już według projektu Radosława Hansa[1].
Według Zarządzenia Nr 772/2023 Prezydenta Miasta łodzi z dnia 6 kwietnia 2023 kamienica jest wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków pod numerem 741[2].
Obecnym właścicielem kamienicy jest Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. Narutowicza 51[3][4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Obiekt zlokalizowano w południowej pierzei ul. Narutowicza i zachodniej pierzei ul. Knychalskiego. Wzniesiony został na planie prostokąta z półtoratraktowym układem wnętrz. Dwie klatki schodowe znajdują się przy ul. Knychalskiego. Kamienica mieści 15 mieszkań[1].
Budynek składa się z 4 kondygnacji oraz częściowo użytkowego poddasza. Pokryty dwuspadowym dachem o niewielkim kącie nachylenia połaci. Elewacja frontowa od północnej strony (ul. Narutowicza) trójosiowa. Na parterze umieszczono wejście do pomieszczenia sklepowego. Okna po tej stronie zamontowano jednopoziomowe, trójdzielne. W partii skrajnej od wschodu, jednoskrzydłowe, natomiast strefie poddasza okna szczelinowe[1].
Elewacja frontowa od strony wschodniej (ul. Knychalskiego) osiemnastoosiowa. W skrajnej osi od północy znajduje się czterokondygnacyjny wykusz z czterodzielnymi jednopoziomowymi oknami i niewielkim kolistym otworem w strefie poddasza. W sąsiedniej osi umieszczono balkony o zaokrąglonych od południa płytach i ażurowych balustradach. Aczkolwiek występują również balkonu w cofniętej od lica partii środkowej oraz ryzalicie skrajnym południowym. Okna po stronie wschodniej również są jednopoziomowe i trójdzielne[1].
Kamienice przy ul. Narutowicza 51 oraz 53 miały w zamierzeniu tworzyć efektowne ujęcie wylotu krótkiej ulicy (obecnie ul. Knychalskiego) łączącej pl. Dąbrowskiego z dworcem Łódź Fabryczna. Koncepcję zrealizowano w 2017[5]. Stworzono wówczas pasaż, na którym ruch pieszych został przeniesiony do środka, a samochodowy na boki[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Joanna Olenderek, Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa Tom 2, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2012, s. 82, ISBN 978-83-7729-088-0.
- ↑ Gminna Ewidencja Zabytków [online], uml.lodz.pl, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-05-07] (pol.).
- ↑ EWR.054.04.2018 [online], bip.uml.lodz.pl, 30 maja 2018 [dostęp 2024-05-23] (pol.).
- ↑ WSPÓLNOTA MIESZKANIOWA UL. NARUTOWICZA 51, Łódź [online], owg.pl [dostęp 2024-05-23] (pol.).
- ↑ Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 105, ISBN 978-83-7729-440-6.
- ↑ Łódź buduje! Knychalskiego i Składowa przebudowane. [online], uml.lodz.pl, 7 grudnia 2017 [dostęp 2024-05-23] (pol.).