Kamuflaż wz. 68
Moro[1] (kamuflaż wz. 68) – typ tkaniny bawełnianej w kolorach ochronnych, będąca kamuflażem, używanej do szycia mundurów polowych żołnierzy SZ PRL, funkcjonariuszy MO, SB, OC, leśników, Służby Ochrony Kolei i strażaków w latach 1970-1989. Zastąpił starszy kamuflaż wz. 58 zwany "Deszczyk".
Istniało pięć rodzajów tego kamuflażu różniących się kolorami zależnie od służby, dla której były przeznaczone. W wersji dla wojsk lądowych kolor plamek był zielony, dla Wojsk Lotniczych, WOPK i Marynarki Wojennej - czarny, dla MO w tym ZOMO - początkowo niebieski[2], a później szaroniebieski, dla Straży Pożarnej i Ochotniczej Straży Pożarnej ciemnobrązowy, ze zdecydowanie większymi cętkami.
Cechą charakterystyczną dla deseniu mora (muar) jest drobny wzór o kolorze odcieniem różniącym się od tła.
Moro to nazwa dotycząca określonego wzoru kamuflażu ubioru używanego przez osoby podlegające MON, MSW (m.in. ZOMO, WOP). Używanie tego określenia wobec innych wzorów kamuflażu jest błędem merytorycznym, niemniej jednak nazwa "moro"[1] w odniesieniu do wszystkich rodzajów kamuflaży jest już głęboko zakorzeniona w potocznym języku polskim.
Moro to także stosowana powszechnie w Polsce nazwa kroju takich mundurów, jak też i samych mundurów - spodni "moro" i kurtek "moro". Pod koniec lat 80 XX wieku kamuflaż wz. 68 "moro" został w produkcji zastąpiony przez kamuflaż wz. 89 "Puma".
W XXI wieku niektóre grupy kolekcjonerskie zaczęły używać określenia "Mora"[2]
Zobacz też
- ↑ a b [red.] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny T.22. s. 28.
- ↑ a b Mundur polowy wz.4652 "mora". [dostęp 2011-12-24]. (pol.).
Bibliografia
- [red.] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny T.22. Poznań: Wydawnictwo Kupisz, 1999. ISBN 83-87621-54-4.