Przejdź do zawartości

Karalio

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Karalio (Caralio) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Na tarczy dzielonej w słup w polu prawym, czerwonym, lew wspięty, złoty, ukoronowany.

W polu lewym, błękitnym, feniks purpurowy, wyłaniający się z płomieni czerwonych, patrzący w słońce złote w prawym górnym rogu pola.

Klejnot: Pół lwa jak w godle.

Labry z prawej czerwone, podbite złotem, z lewej błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Nadany 29 kwietnia 1552 Janowi Jakubowi (Giovanni Giacobbe lub Giacomo) Caraglio z Werony[1]. Caraglio pracował jako wyrzynacz gemm, uzyskał prawo do używania herbu jako znaku imiennego na swych wyrobach złotniczych[2].

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Caralio – Caraglio – Karalio.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 37. ISBN 83-7181-217-5.
  2. Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 28. ISBN 83-7181-173-X.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]