Kardiologia nieinwazyjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kardiologia nieinwazyjna – dziedzina będąca podspecjalnością kardiologii, wykorzystująca techniki dostarczające istotnych informacji o układzie sercowo-naczyniowym, bez bezpośredniej ingerencji w struktury ciała człowieka.

Metody najczęściej stosowane w nieinwazyjnej diagnostyce kardiologicznej[edytuj | edytuj kod]

  • metoda polegająca na ocenie mikroprądów wytwarzanych przez badane narządy, np.:
    • elektrokardiografia
    • 24-godzinne badanie elektrokardiograficzne metodą Holtera
    • elektrokardiografia wysiłkowa
  • nowoczesne technologie pozwalające „zajrzeć” do wnętrza organizmu za pomocą urządzeń:

Najczęściej przeprowadzane nieinwazyjne badania w kardiologii[edytuj | edytuj kod]

Zalety[edytuj | edytuj kod]

Alternatywa dla inwazyjnych badań[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na pacjenta, jak również z perspektywy socjoekonomicznej nieinwazyjne metody badań są mniej kosztowne, przy tym bezbolesne, a stale rozwijająca się technologia sprawia, że stają się one niezwykle interesującą alternatywą wobec inwazyjnych metod leczenia, takich jak choćby koronarografia czy bypassografia. Dotyczy to przede wszystkim badania TK serca oraz rezonansu magnetycznego.

Rozwój techniki TK serca[edytuj | edytuj kod]

  • skrócenie czasu badania serca
  • zwiększenie rozdzielczości przestrzennej
  • zmniejszenie dawki promieniowania
  • szerokie możliwości diagnostyczne, głównie służące ocenie:

Możliwości rezonansu magnetycznego serca[edytuj | edytuj kod]

  • diagnozuje wady wrodzone serca przez dokładna ocenę struktur i funkcji serca
  • diagnozuje choroby dużych naczyń krwionośnych przez dokładną ocenę przepływu krwi i naczyń krwionośnych
  • identyfikuje zawał serca
  • pozwala na dokładne zobrazowanie wszystkich części układu sercowo-naczyniowego:
  • ocena obecności, lokalizacji i śródściennej rozległości martwicy mięśnia sercowego
  • metoda bardzo przydatna w diagnostyce guzów serca.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Diagnostyka choroby wieńcowej[edytuj | edytuj kod]

Rola nieinwazyjnych badań układu krążenia obejmuje rozpoznawanie, monitorowanie leczenia i stratyfikację ryzyka u pacjentów z chorobą wieńcową. Możliwe jest to m.in. przez badanie elektrokardiograficzne oraz badania obrazowe. Ponadto dzięki badaniu wielorzędowej tomografii komputerowej (MSCT) pozwala na nieinwazyjne wykluczenie zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych, stopnia ich uwapnienia, drożności pomostów oraz kurczliwości mięśnia sercowego.

Diagnostyka zaburzeń rytmu serca[edytuj | edytuj kod]

Kardiologia nieinwazyjna odgrywa istotną rolę w diagnostyce zaburzeń rytmu i przewodnictwa serca (EKG, próba wysiłkowa EKG, holter EKG, echo serca, MRI klatki piersiowej i serca). Pozwala na określenie rodzaju i intensywności zaburzeń rytmu oraz stwierdzenie lub wykluczenie choroby organicznej serca.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Kardiologia inwazyjna