Karim al-Alami
|
||
 |
||
| Państwo |  Maroko |
|
| Miejsce zamieszkania | Monte Carlo | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 maja 1973 Casablanca |
|
| Wzrost | 188 cm | |
| Masa ciała | 85 kg | |
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand | |
| Status profesjonalny | 1990 | |
| Zakończenie kariery | 2002 | |
| Gra pojedyncza | ||
| Wygrane turnieje | 2 | |
| Najwyżej w rankingu | 25 (21 lutego 2000) | |
| Australian Open | 3R (1998, 2000) | |
| Roland Garros | 3R (2001) | |
| Wimbledon | 2R (1994, 1999) | |
| US Open | 2R (1994, 2000) | |
| Gra podwójna | ||
| Wygrane turnieje | 1 | |
| Najwyżej w rankingu | 130 (17 sierpnia 1998) | |
| Australian Open | 2R (1998) | |
| US Open | 1R (1994) | |
Karim al-Alami (arab. كريم العلمي, Karīm al-ʿAlamī; ur. 24 maja 1973 w Casablance) – marokański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Spis treści
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Praworęczny Marokańczyk karierę zawodową rozpoczął w 1990 roku, a zakończył w 2002 roku.
W 1991 roku odniósł wiele sukcesów w turniejach juniorów – w singlu finał US Open i półfinał French Open, w deblu wygrana Wimbledonu z Gregiem Rusedskim i US Open (z Johnem-Laffnie de Jagerem). Wyniki te dały mu pozycję wicelidera klasyfikacji juniorskiej, a lidera w grze podwójnej.
W 1994 roku na turnieju ATP World Tour w Ad-Dausze odniósł zwycięstwo nad liderem rankingu światowego Pete'em Samprasem. Kilka miesięcy później po raz pierwszy doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Casablance z Renzo Furlanem.
W 1996 roku jako pierwszy Marokańczyk odniósł turniejowe zwycięstwo w cyklu ATP World Tour, po zwycięstwie w finale imprezy w Atlancie nad Nicklasem Kultim. We wrześniu tegoż roku wygrał także turniej w Palermo, pokonując w finale Adriana Voineę. W 1998 roku Al-Alami był w finale w Bolonii, a w 1999 roku w finałach w Barcelonie i Bukareszcie. Wiosną 2000 roku Marokańczyk doszedł do półfinału turnieju ATP Masters Series w Monte Carlo, pokonując m.in. Magnusa Normana, Alberta Costę i Thomasa Johanssona, a przegrywając z Cédriciem Piolinem, późniejszym zwycięzcą.
Jako deblista wygrał jeden turniej zawodowy, w 1997 w Marbelli w parze z Juliánem Alonso. Dodatkowo osiągnął 3 finały.
Al-Alami dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, w Barcelonie w 1992 roku odpadając w 1 rundzie z późniejszym mistrzem Marcem Rossetem, a w 2000 roku w Sydney dochodząc do ćwierćfinału, gdzie nie sprostał Rogerowi Federerowi.
W latach 1990–2002 Al-Alami bronił barw narodowych w Pucharze Davisa, rozgrywając w ramach tych rozgrywek 50 spotkań, z czego 32 wygrał . Razem z Hiszamem Arazim i Junusem al-Ajnawim tworzył reprezentację, która w latach 2001–2002 grała w grupie światowej Pucharu Davisa.
W rankingu gry pojedynczej Al-Alami najwyżej był na 25. miejscu (21 lutego 2000), a w klasyfikacji gry podwójnej na 130. pozycji (17 sierpnia 1998).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals |
| ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 |
| ATP International Series / ATP World Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 20 marca 1994 | Casablanca | Ceglana |  Renzo Furlan |
2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 5 maja 1996 | Atlanta | Ceglana |  Nicklas Kulti |
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 29 września 1996 | Palermo | Ceglana |  Adrian Voinea |
7:5, 2:1 krecz |
| Finalista | 2. | 14 czerwca 1998 | Bolonia | Ceglana |  Julián Alonso |
1:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 18 kwietnia 1999 | Barcelona | Ceglana | Félix Mantilla |
6:7(2), 3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 3 października 1999 | Bukareszt | Ceglana | Alberto Martín |
1:6, 4:6 |
Gra podwójna (1–3)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 23 czerwca 1996 | Bolonia | Ceglana |  Gábor Köves |
 Brent Haygarth Christo Van Rensburg |
1:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 30 marca 1997 | Casablanca | Ceglana | Hiszam Arazi |
 João Cunha e Silva Nuno Marques |
6:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 14 września 1997 | Marbella | Ceglana | Julián Alonso |
Alberto Berasategui Jordi Burillo |
4:6, 6:3, 6:0 |
| Finalista | 3. | 2 listopada 1997 | Bogota | Ceglana |  Maurice Ruah |
 Luis Lobo Fernando Meligeni |
1:6, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP (ang.). atpworldtour.com. [dostęp 14 października 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). itftennis.com. [dostęp 14 października 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). daviscup.com. [dostęp 14 października 2014].
- Profil na stronie sports-reference (ang.). sports-reference.com. [dostęp 14 października 2014].
