John-Laffnie de Jager
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1973 |
| Wzrost |
193 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1992 |
| Zakończenie kariery |
2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
313 (12 października 1992) |
| Roland Garros |
1R (1992) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
7 |
| Najwyżej w rankingu |
11 (31 lipca 2000) |
| Australian Open |
SF (1993) |
| Roland Garros |
2R (1993, 1998) |
| Wimbledon |
SF (2000) |
| US Open |
SF (1998) |
John-Laffnie de Jager (ur. 17 marca 1973 w Johannesburgu) – południowoafrykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę tenisową rozpoczął w roku 1992, a zakończył w 2003 roku.
Jako junior wygrał deblowy turniej US Open 1991, grając wspólnie z Karimem al-Alamim.
W gronie zawodowców wygrał 7 turniejów kategorii ATP World Tour w grze podwójnej oraz 12 razy był finalistą. W Wielkim Szlemie jego najlepszym wynikiem są półfinały deblowego Australian Open 1993, US Open 1998 oraz Wimbledonu 2000.
W grze mieszanej jest finalistą French Open 1995 wspólnie z Jill Hetherington. Para ta uległa w meczu o tytuł Łarysie Sawczenko-Neiland i Toddowi Woodbridge 6:7(8), 6:7(4). Drugi finał osiągnął podczas Australian Open 1997 partnerując Łarysie Sawczenko-Neiland. W finale ponieśli porażkę z Manon Bollegraf i Rickiem Leachem 3:6, 7:6(5), 5:7.
W roku 1999 zadebiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa podczas meczu z Białorusią. Tegoż samego roku był bliski awansu z zespołem do grupy światowej, jednak decydującą rundę tenisiści z RPA przegrali z Wielką Brytanią. Łącznie z barwach narodowych wystąpił w 6 meczach (5 wygrał i 1 przegrał).
W 2000 roku John-Laffnie de Jager zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney, a tworzył wówczas parę z Davidem Adamsem. Zawodnicy doszli do półfinału, w którym ponieśli porażkę z Kanadyjczykami Sébastienem Lareau i Danielem Nestorem. Spotkanie o brązowy medal przegrali z parą Àlex Corretja–Albert Costa 6:2, 4:6, 3:6.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był pod koniec lipca 2000 roku, na 11. miejscu.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (0–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 10 czerwca 1995 | French Open, Paryż | Ceglana |  Jill Hetherington
|
 Łarysa Sawczenko-Neiland Todd Woodbridge
|
6:7(8), 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 25 stycznia 1997 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Łarysa Sawczenko-Neiland
|
 Manon Bollegraf Rick Leach
|
3:6, 7:6(5), 5:7 |
Gra podwójna (7–12)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 15 listopada 1992 | Moskwa | Dywanowa (hala) |  Marius Barnard
|
David Adams Andriej Olchowski
|
6:4, 3:6, 7:6 |
| Finalista | 5. | 24 października 1993 | Lyon | Dywanowa (hala) | Stefan Kruger
|
Gary Muller Danie Visser
|
3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 2 października 1994 | Bazylea | Twarda (hala) |  Lan Bale
|
Patrick McEnroe Jared Palmer
|
3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 2. | 16 października 1994 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Lan Bale
|
 Jan Apell Jonas Björkman
|
6:7, 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 8 października 1995 | Tuluza | Twarda (hala) | Jonas Björkman
|
Dave Randall Greg Van Emburgh
|
7:6, 7:6 |
| Finalista | 3. | 22 października 1995 | Lyon | Dywanowa (hala) | Wayne Ferreira
|
 Jakob Hlasek Jewgienij Kafielnikow
|
3:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 14 czerwca 1998 | Halle | Trawiasta |  Marc-Kevin Goellner
|
Ellis Ferreira Rick Leach
|
6:4, 4:6, 6:7 |
| Finalista | 5. | 18 października 1998 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | David Adams
|
Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek
|
5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 21 lutego 1999 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | David Adams
|
 Neil Broad Peter Tramacchi
|
6:7, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 6. | 14 lutego 1999 | Dubaj | Twarda | David Adams
|
 Wayne Black Sandon Stolle
|
6:4, 1:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 16 maja 1999 | Rzym | Ceglana | David Adams
|
Ellis Ferreira Rick Leach
|
7:6, 1:6, 2:6 |
| Finalista | 8. | 22 sierpnia 1999 | Waszyngton | Twarda | David Adams
|
Justin Gimelstob Sébastien Lareau
|
5:7, 7:6(2), 3:6 |
| Finalista | 9. | 3 października 1999 | Tuluza | Twarda (hala) | David Adams
|
 Olivier Delaître Jeff Tarango
|
6:3, 6:7(2), 4:6 |
| Finalista | 10. | 31 października 1999 | Stuttgart | Twarda (hala) | David Adams
|
Jonas Björkman Byron Black
|
7:6(6), 6:7(2), 0:6 |
| Zwycięzca | 5. | 20 lutego 2000 | Rotterdam | Twarda (hala) | David Adams
|
Tim Henman Jewgienij Kafielnikow
|
5:7, 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 27 lutego 2000 | Londyn | Twarda (hala) | David Adams
|
Jan-Michael Gambill Scott Humphries
|
6:3, 6:7(7), 7:6(11) |
| Zwycięzca | 7. | 7 maja 2000 | Monachium | Ceglana | David Adams
|
 Maks Mirny Nenad Zimonjić
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 11. | 23 września 2001 | Szanghaj | Twarda | Robbie Koenig
|
Byron Black Thomas Shimada
|
2:6, 6:3, 5:7 |
| Finalista | 12. | 3 marca 2002 | San José | Twarda (hala) | Robbie Koenig
|
Wayne Black Kevin Ullyett
|
3:6, 6:4, 5–10 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-10] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-10] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-10] (ang.).