Karl Sigismund Ulrich Hildebrandt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Sigismund Ulrich Hildebrandt
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1870
Trzebiatów

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1940
Szczecin

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, organista

Karl Sigismund Ulrich Hildebrandt (ur. 1 lipca 1870 w Trzebiatowie, zm. 17 lutego 1940 w Szczecinie[1][2]) – niemiecki kompozytor, pianista i organista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn prawnika[1]. Od dzieciństwa był niewidomy[1][2]. W wieku 8 lat osiadł z rodziną w Szczecinie, gdzie zaczął grać na fortepianie i organach[1][2]. Kształcił się u Karla Adolfa Lorenza[1]. W wieku 13 lat koncertował na organach w szczecińskim kościele św. Jana[1]. Studiował na Uniwersytecie Berlińskim u Heinricha Reimanna, w dużej mierze pozostał jednak samoukiem[1]. Od 1894 roku zastępował Gustava Flügla na stanowisku organisty kościoła zamkowego św. Ottona w Szczecinie, a w 1898 roku objął po nim to stanowisko[1][2]. Występował jako koncertujący organista, był też specjalistą w zakresie budowy organów[1][2]. W 1931 roku na zamówienie prowincjonalnej rady kościelnej opracował księgę organową dla Pomorza i Brandenburgii (Choralbuch zum evangelischen Gesangbuch für Pommern und Brandenburg), w której zawarł trzy swoje kompozycje[1][2]. W 1917 roku Ministerstwo Oświaty i Wyznań przyznało mu tytuł Królewskiego Dyrektora Muzycznego[1], a w 1928 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa fakultetu teologicznego Uniwersytetu w Greifswaldzie[1][2]. Współpracował jako recenzent z gazetą „Ostsee Zeitung”[1][2].

Komponował m.in. sonaty fortepianowe, sonaty na skrzypce i fortepian, sonaty na instrumenty dęte, utwory chóralne, pieśni, kantaty chorałowe[1][2]. Z okazji 400-lecia reformacji skomponował Reformations Kantate op. 30 (1917)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Szczecina. T. Suplement II A–Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 102–103. ISBN 978-83-89341-53-2.
  2. a b c d e f g h i j Kompozytorzy szczecińscy do 1945 roku. Szczecin: Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, 2003, s. 151–153. ISBN 83-916790-4-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]