Karol Kociałkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Kociałkowski
pułkownik dypl. w st. spocz. pułkownik dypl. w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1941
Śmigiel

Przebieg służby
Lata służby

1960–1998

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

20 Brygada Artylerii
Akademia Sztabu Generalnego

więcej patrz tekst

Stanowiska

• dowódca plutonu radiowego
• starszy pomocnik szefa sztabu

więcej patrz tekst

Późniejsza praca

• kierownik dziekanatu w WSHiP w Warszawie (1998-1999)
• kierownik komórki kadrowej w Wojskowym Dozorze Technicznym podległym podsekretarzowi stanu ds. uzbrojenia w MON (2000-2004)
• główny specjalista oraz szef Oddziału Organizacyjnego w Departamencie Kadr i Szkolnictwa Wojskowego (2004-2009)[1]

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Karol Kociałkowski (ur. 2 listopada 1941 w Śmiglu)[2]pułkownik Wojska Polskiego; zastępca dowódcy 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia (1984–1986); zastępca szefa Zarządu Kadr w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego (1995–1998[2].

Wykształcenie[2][edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa[2][edytuj | edytuj kod]

  • 1960-1963 – Oficerska Szkoła Łączności – podchorąży w Zegrzu;
  • 1963-1967 – 20 Brygada Artylerii – dowódca plutonu radiowego batalionu dowodzenia w Choszcznie;
  • 1967-1969 – 16 da z 20 Brygady Artylerii – starszy pomocnik szefa sztabu, szef łączności, d-ca baterii dowodzenia;
  • 1969-1971 – 20 Brygada Artylerii – dowódca baterii dowodzenia;
  • 1971-1974 – Akademia Sztabu Generalnego – słuchacz w Rembertowie;
  • 1974-1976 – 8 Dywizja Zmechanizowana – szef wydziału łączności w Koszalinie;
  • 1976-1979 – 4 Łużycki pułk łączności – szef sztabu w Bydgoszczy;
  • 1979-1980 – Ministerstwo Obrony Narodowej – starszy oficer Oddziału Rodzajów Wojsk DK MON (praktyka podstawowa);
  • 1980-1983 – 15 Brygada Wsparcia Dowodzenia – zastępca ds. liniowych w Sieradzu;
  • 1983-1984 – Akademia Sztabu Generalnego – słuchacz PSOS;
  • 1984-1986 – 15 Brygada Wsparcia Dowodzenia – szef sztabu, zastępca dowódcy;
  • 1986-1995 – Warszawski Okręg Wojskowy – szef Oddziału Kadr;
  • 1995-1998 – Sztab Generalny Wojska Polskiego – zastępca szefa Zarządu Kadr.

Awanse[2][edytuj | edytuj kod]

Służba w 15 BWD (1980-1983;84-86)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[2][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2005, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 229, ISSN 1734-2317.
  • Jan Kowalski (red.), Księga Sieradzkich Żołnierzy Łączności, Światowy Związek Polskich Żołnierzy Łączności, Oddział w Sieradzu oraz Stowarzyszenie Przyjaciół 15. Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2009, s. 62.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2005