Katharine Burr Blodgett
,_demonstrating_equipment_in_lab.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 października 1979 |
| Zawód, zajęcie |
- fizykochemiczka i wynalazczyni |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy |
doktor |
| Edukacja |
- stopień Bachelor of Arts uzyskany w Bryn Mawr College (1917) |
Katharine Burr Blodgett (ur. 10 stycznia 1898 w Schenectady, zm. 12 października 1979 w Schenectady) – amerykańska fizykochemiczka i wynalazczyni, pierwsza kobieta zatrudniona na stanowisku inżynieryjno-badawczym w General Electric, długoletnia współpracowniczka Irvinga Langmuira. Zajmowała się badaniem i zastosowaniami technicznymi warstw adsorpcyjnych na powierzchni cieczy (warstw Langmuira) oraz ich przenoszeniem na podłoże stałe (tak uzyskane warstwy zwane są warstwami Langmuira-Blodgett[1]).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dzieciństwo[edytuj | edytuj kod]
Katharine Burr Blodgett urodziła się 10 stycznia 1898 roku w Schenectady w stanie Nowy Jork, gdzie znajdowała się siedziba General Electric, w której pracował jako urzędnik patentowy jej ojciec, George Blodgett. Katharine przyszła na świat już po śmierci ojca, zastrzelonego w domu przez włamywacza. Wkrótce po tym jej matka, Katharine Burr, przeniosła się wraz z dziećmi (Katharine i jej starszym o dwa lata bratem, George'em Jr.) do Nowego Jorku, a w 1901 roku do Francji.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
W w 1912 roku rodzina powróciła do Nowego Jorku, gdzie Katharine uzyskała stypendium do Bryn Mawr College, który ukończyła (ze stopniem Bachelor of Arts) w 1917 roku. W tym roku też nawiązała (za pośrednictwem kolegów zmarłego ojca) kontakt z pracującym w Schenectady Irvingiem Langmuirem i za jego radą kontynuowała edukację w University of Chicago. Tematem jej pracy magisterskiej był mechanizm działania masek przeciwgazowych poprzez adsorpcję trujących gazów na węglu aktywnym. Wyniki tych badań opublikowała w „Physical Review”[2].
Praca w General Electric i działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
W 1920 roku Blodgett została zatrudniona w Schenectady w General Electric, gdzie pracowała z Langmuirem nad monowarstwami powierzchniowymi na podłożach szkła, wody i metalu. W 1924 roku rozpoczęła doktorat pod kierunkiem Ernesta Rutherforda w Cavendish Laboratory. W 1926 roku, jako pierwsza kobieta, uzyskała stopień doktora z fizyki w Cambridge University. Tematem jej doktoratu było zachowanie elektronów w zjonizowanych parach rtęci. Potem powróciła do Schenectady, gdzie opracowała szereg praktycznych zastosowań zjawisk adsorpcji, między innymi w lotnictwie (pokrywy samolotów) i wojskowości (ulepszone zasłony dymne). Do najważniejszych jej wynalazków należy nieodbijające „niewidzialne” szkło (szkło pokryte wieloma warstwami stearynianu baru) i przyrząd do dokładnego wyznaczania grubości warstw adsorpcyjnych.
Blodgett była autorką ośmiu patentów (sześciu samodzielnie, dwóch z Vincentem Schaeferem) i ponad trzydziestu artykułów w czasopismach naukowych.
W 1951 American Chemical Society przyznało jej Garvan Medal[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Langmuir and Langmuir-Blodgett Films. What and How?. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-27)].
- ↑ "Studies of the Adsorption of Gases by Charcoal. II," w Physical Review, tom 14, 1919, str. 394–402 (z Harveyem B. Lemonem)
- ↑ Francis P. Garvan-John M. Olin Medal - American Chemical Society [online], American Chemical Society [dostęp 2018-10-10] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katharine Burr Blodgett. www.invent.org. [dostęp 2011-09-19].
- World of Chemistry on Katharine Burr Blodgett. www.bookrags.com. [dostęp 2011-09-19].