Przejdź do zawartości

Kazimierz Grabowski (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Grabowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1866
Lwów, Cesarstwo Austrii

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1932
Lwów, Polska

Wojewoda lwowski
Okres

od 23 kwietnia 1921
do 30 czerwca 1924

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Stanisław Zimny

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii
Grobowiec Kazimierza Grabowskiego

Kazimierz Grabowski (ur. 1866 we Lwowie, zm. 3 lutego 1932 tamże) – polski prawnik, urzędnik państwowy Austro-Węgier, pierwszy wojewoda lwowski w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1884 ukończył Gimnazjum im. Franciszka Józefa, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Pracował następnie w administracji austro-węgierskiej, osiągając ostatecznie stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Przedlitawii w Wiedniu. W latach 1915–1916 komisarz we Lwowie, następnie starosta powiatu samborskiego w Samborze.

Po odzyskaniu niepodległości został sędzią Najwyższego Trybunału Administracyjnego i Sądu Najwyższego. 23 kwietnia 1921 mianowany pierwszym wojewodą lwowskim. Urząd objął 1 września 1921, po wejściu w życie podziału b. Królestwa Galicji i Lodomerii na województwa i likwidacji Namiestnictwa Galicji[1]. 25 września 1921 został ranny podczas zamachu Stepana Fedaka na Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Po konflikcie z Władysławem Kiernikiem – ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Wincentego Witosa (koalicja Chjeno-Piasta) został zawieszony, a 30 czerwca 1924 zwolniony formalnie z funkcji wojewody.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1921 r. nr 46, poz. 282- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 maja 1921 r. w przedmiocie wykonania art. 3 ustawy z dnia 3 grudnia 1920 r. o tymczasowej organizacji władz administracyjnych II instancji (województw) na obszarze b. Królestwa Galicji i Lodomerji z W. Ks. Krakowskiem oraz na wchodzących w skład Rzeczypospolitej Polskiej obszarach Spisza i Orawy, por. Agnieszka Biedrzycka, Kalendarium Lwowa 1918-1939, Kraków 2012 wyd. Universitas, ISBN 97883-242-1678-9, s. 129.
  2. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
  3. Izabela Prokopczuk-Runowska. Kurtuazja orderowa jako element stosunków polsko-rumuńskich w okresie międzywojennym. „Muzealnictwo Wojskowe”. Tom 11, s. 146, 2021. MWP. ISSN 0541-475X. 

Bibliografia, literatura

[edytuj | edytuj kod]