Kazimierz Wyka

Kazimierz Wyka
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1910 ; Krzeszowice
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1975 ; Kraków
Przyczyna śmierci	zawał serca
Miejsce spoczynku	Cmentarz Salwatorski, Kraków
Zawód, zajęcie	historyk literatury, krytyk, poseł
Miejsce zamieszkania	Kraków
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 5 cze 2012, była oparta na tej wersji.

Kazimierz Wyka (ur. 19 marca 1910 w Krzeszowicach koło Krakowa, zm. 19 stycznia 1975 w Krakowie) – polski historyk i krytyk literatury, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm PRL I kadencji.

Życiorys

Był synem właściciela niewielkiego tartaku. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (1928–1932), m.in. pod kierunkiem Ignacego Chrzanowskiego, Stefana Kołaczkowskiego i Kazimierza Nitscha. W czerwcu 1939 ponownie zamieszkał w Krzeszowicach i przebywał tam do 1945. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z polityczno-wojskową katolicką organizacją podziemną Unia.

Po studiach pracował na tej uczelni jako asystent; po wojnie habilitował się (1946), a od 1948 był profesorem. Seminarium literackie Kazimierza Wyki stało się zalążkiem tzw. krakowskiej szkoły krytyki.

W latach 1963–1965 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1948 współtworzył Instytut Badań Literackich, na którego czele stał w latach 1953–1970. Pełnił mandat poselski w Sejmie PRL I kadencji (1952–1956).

Sygnatariusz Listu 34 oraz listu do The Times, zawierającego stwierdzenie, że w Polsce nie było represji i dyskredytującego Radio Wolna Europa, wycofał jednak podpis z Listu 34.

W swych analizach literackich zajmował się szczególnie romantyzmem i Młodą Polską. Fascynowała go twórczość Stanisława Brzozowskiego.

W 1980 Prezydent Miasta Krakowa ustanowił literacką Nagrodę im. Kazimierza Wyki.

W 1986 Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Krzeszowickiej ufundowało tablicę pamiątkową z popiersiem K. Wyki. Odsłonięcie jej nastąpiło 16 grudnia 1986 na froncie budynku, gdzie się urodził (obecna ul. K. Wyki nr 8).

Odznaczenia i nagrody

Order Sztandaru Pracy II klasy (1950)^[2] i I klasy (1956)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1952)^[3] i Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1956)
nagroda "Życia literackiego" (1958)
Nagroda Państwowa I stopnia (1972)^[4]
nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego (1972)
nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji (1974)

↑ Wspólna wanna. Rozmowa Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza. Rozmawiała Renata Gorczyńska. „Tygodnik Powszechny”, 2011-10-05.
↑ M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58
↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078
↑ Dziennik Polski, rok XXVIII, nr 172 (8835), s. 3.

Bibliografia

Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, T. 6, pod red. J. Czachowskiej, A. Szałagan. Warszawa: WSiP, 2004, s. 315-516.

Linki zewnętrzne

[1] Wspólna wanna. Rozmowa Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza. Rozmawiała Renata Gorczyńska. „Tygodnik Powszechny”, 2011-10-05.

[2] M.P. z 1950 r. nr 6, poz. 58

[3] M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078

[4] Dziennik Polski, rok XXVIII, nr 172 (8835), s. 3.

[1]

[2]

[3]

[4]