Kefar Witkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kefar Witkin
‏כפר ויתקין‎
ilustracja
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Centralny

Wysokość

26 m n.p.m.

Populacja (2008)
• liczba ludności


1 700

Nr kierunkowy

+972 3

Kod pocztowy

40200

Położenie na mapie Dystryktu Centralnego
Mapa konturowa Dystryktu Centralnego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kefar Witkin”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry znajduje się punkt z opisem „Kefar Witkin”
Ziemia32°22′54″N 34°52′37″E/32,381667 34,876944
Strona internetowa

Kefar Witkin (hebr.: כפר ויתקין) – moszaw położony w samorządzie regionu Emek Chefer, w Dystrykcie Centralnym, w Izraelu.

Leży na równinie Szaron na południe od miasta Hadera, w otoczeniu moszawów Bet Cherut, Eljasziw, Kefar ha-Ro’e, Ge’ule Teman i Bet Jannaj, oraz wioski Chofit.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna osada została założona w 1930 przez grupę 20 żydowskich osadników, którzy zamieszkali w starym opuszczonym domu z kamieni. Osada nazywała się Bet ha-Riszonim. W następnych latach rozpoczęto budowę budynków mieszkalnych. Gdy w 1933 osadnicy wprowadzili się do nowych domów, oficjalnie utworzono moszaw nazwany na cześć Josefa Witkina, przywódcy ruchu robotniczego[1].

 Osobny artykuł: Sprawa Altaleny.

20 czerwca 1948 do wybrzeża Palestyny w rejonie Kefar Witkin przypłynął statek „Altalena”. Na jego pokładzie znajdowało się około 1 000 nielegalnych imigrantów z Francji oraz duże ilości broni zakupionej na zachodzie przez żydowską organizację militarną Irgun. Siły Obronne Izraela zezwoliły imigrantom zejść na ląd, lecz od Irgunu zażądały oddania całej broni. Władze izraelskie nie chciały dopuścić, by w żydowskim państwie istniały różne formacje zbrojne i zdecydowanie zwalczały wszystkie grupy, które nie chciały podporządkować się rządowi i wejść w skład regularnej armii. W odpowiedzi członkowie Irgunu zażądali, by przynajmniej 20 % broni pozostała w ich rękach i przepłynęli statkiem do plaży Tel Awiwu. Wówczas na rozkaz premiera Dawida Ben Guriona izraelskie oddziały ostrzelały i zatopiły statek. Zginęło 16 członków Irgunu i 3 żołnierzy izraelskiej armii. Aresztowano także ponad 200 członków Irgunu[2][3].

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka moszawu opiera się na intensywnym rolnictwie, sadownictwie (pomarańcze), uprawach w szklarniach, hodowli bydła mleczego i drobiu. W Kefar Witkin znajduje się największy w Izraelu młyn pasz. Produkuje się w nim różnorodne mieszanki paszowe dla bydła, drobiu, królików, gołębi, a nawet dla ryb. Na życzenie klientów do pasz dodaje się witaminy lub śladowe ilości pierwiastków[4].

Tutejsza winnica produkuje różne rodzaje win[5].

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Przez moszaw przebiega droga nr 5720 , którą jadąc w kierunku północnym dojeżdża się do sąsiedniej wioski Chofit i węzła drogowego z autostradą nr 2 (Tel AwiwHajfa), natomiast jadąc w kierunku wschodnim dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 5710 . Tą drogą można jechać w kierunku południowym do moszawu Bet Cherut, lub w kierunku wschodnim do skrzyżowania z drogą ekspresową nr 4 (ErezKefar Rosz ha-Nikra).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kefar Witkin. [w:] The Jewish Agency for Israel [on-line]. [dostęp 2008-11-09]. (ang.).
  2. Menachem Begin: The Revolt. Dell Publishing, 1978. ISBN 978-0440175988.
  3. The Altalena Affair. [w:] Jewish Virtual Library [on-line]. [dostęp 2008-11-09]. (ang.).
  4. Stock Management of Animal Feed. [w:] Solid Applied Technologies Ltd. [on-line]. [dostęp 2008-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 listopada 2006)]. (ang.).
  5. From the Vines of Kfar Vitkin. [w:] Restaurants in Israel [on-line]. [dostęp 2008-11-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]