Kimborciszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kimborciszki
Kimbartiškė
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

jezioroski

Gmina

Turmont

Populacja (2011)
• liczba ludności


147

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kimborciszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Kimborciszki”
Ziemia55°40′52″N 26°29′49″E/55,681111 26,496944

Kimborciszki (lit. Kimbartiškė) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie jezioroskim, w gminie Turmont.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX wieku w granicach Rosji, w ujeździe nowoaleksandrowskim[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[2], w gminie Smołwy[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 22 osoby, 21 było wyznania rzymskokatolickiego, a 1 prawosławnego. Jednocześnie 18 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 4 inną. Były tu 3 budynki mieszkalne[3]. W 1931 w 6 domach zamieszkiwały 53 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Tylży. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Turmont[5].

Umiejscowiona była tu strażnica KOP „Kimborciszki”. W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kimborciszki, powiat nowoaleksandrowski, gmina Smołwy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 77.
  2. Dz.U. 1926 nr 6 poz. 29
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 15.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 13.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 700.
  6. Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]