Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Lublinie
51°15′16″N 22°32′57″E/51,254444 22,549167 A/814 z dnia 16.04.1981[1]
| |||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||
 Front kościoła | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
niedziela przed 24 czerwca | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Lublina  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||||||||||
| 51°15′16″N 22°32′57″E/51,254444 22,549167
| |||||||||||||||
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Lublinie – kościół parafialny należący do diecezji lubelsko-podlaskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowę kościoła rozpoczęto 25 września 1906 roku, zaś konsekracji dokonano już 6 grudnia tego samego roku. Koszt budowy, 4000 rubli, ponieśli wierni. W budynku prócz kościoła znalazło się miejsce na szkołę, ochronkę, szwalnię, kuchnię i mieszkania dla kapłana oraz nauczyciela.
16 stycznia 1911 roku zatwierdzono plany rozbudowy kościoła o jednopiętrowy aneks od strony północnej. Z racji komplikacji, w tym czasowe zamknięcie świątyni przez okupacyjne władze austriackie w latach 1914–1917, rozbudowę zrealizowano dopiero w 1924 roku.
Szkoła i ochronka istniały do 1947 roku. Zwolnione pomieszczenia wykorzystywano najpierw na salkę katechetyczną, a potem na potrzeby plebanIi i kaplicę na czas zimowy.
Na początku lat 80. dokonano prac konserwacyjnych, związanych z pogorszeniem się stanu budynku przez budowę i ruch na obecnej alei Solidarności. W 1987 roku doszło do pożaru wnętrza kościoła. Ogień strawił oryginalne wyposażenie kościoła, w tym ołtarz z konfesją. W kolejnych latach naprawiano szkody, nie przywracając pierwotnego wystroju.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół murowany z czerwonej cegły, posiada 2 kondygnacje. W wyglądzie zewnętrznym oraz w detalach nawiązuje do innych kościołów mariawickich, które powstawały w podobnym czasie. W przeciwieństwie do dominującego w architekturze mariawickiej stylu neogotyckiego, lubelski kościół posiada neobarokowy fronton. Dach dwuspadowy, pokryty blachą, od frontu zwieńczony krzyżem. Z tyłu znajduje się wieżyczka z sygnaturką. Do kościoła prowadzą murowane schody.
Wnętrze nakryte jest kolebkowatym sklepieniem. Obecny ołtarz podparty jest przez 20 tralek, które podtrzymują stół ołtarzowy. Nad nim jest umieszczone cyborium o barwie biało-złotej. Jest to miejsce gdzie przechowywana jest hostia, po prawej stronie jest powieszony obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, natomiast po lewej portret Marii Franciszki Kozłowskiej. Niedaleko ołtarza jest umieszczona biało-złota ambona podparta 12 kolumienkami. Na ścianach są umieszczone płaskie drzeworyty, na których przedstawiona jest Droga Krzyżowa. Drewniane ławki stojące w świątyni wykonane zostały przed II wojną światową[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karta ewidencyjna zabytku [dostęp 2023-07-14] link
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-10-19].
- ↑ Hanna Wyszkowska: Kadr. Kościoły różnych wyznań w Lublinie (cz. 3). Zoom - Lubelski Informator Kulturalny. [dostęp 2013-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-20)].