Kościół św. Anny w Niewodnej
A-392 z 21.12.2009[1]. | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||
Miejscowość |
Niewodna 20 | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wiśniowa | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu strzyżowskiego | |||||||||||||
49°53′02,000″N 21°40′14,999″E/49,883889 21,670833 | |||||||||||||
Strona internetowa |
Kościół św. Anny – zabytkowy rzymskokatolicki kościół, znajdujący się w Niewodnej, w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Wiśniowa.
Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Poprzedni kościół z drewna modrzewiowego kryty gontem został wybudowany w 1672 i stał do 1923 roku.
Nowy budynek zaprojektował architekt Stanisław Majerski, jednak do realizacji przyjęto projekt wykonany w 1919 roku przez Jana Sas-Zubrzyckiego. W archiwum parafialnym w Niewodnej zachowały się szkice Majerskiego i Sas-Zubrzyckiego. Budowa trwała od 1921 do 1926 roku. Kościół poświęcono 27 czerwca 1926 roku[2] .
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek neoromański, murowany z cegły z detalami kamiennymi, pseudobazylikowy, trójnawowy. W fasadzie znajduje się wysoka wieża z cegły i kamienia, postawiona na planie kwadratu, nakryta ośmiokątną iglicą z czterema wieżyczkami w narożach. Nad portalem w wieży znajduje się płaskorzeźba w tympanonie, po obu stronach wieży dobudowane są niskie kruchty. Przy prezbiterium zamkniętym prostą ścianą znajdują się kaplica i zakrystia, przy wieży i ścianie tęczowej smukłe wieżyczki[3]. Nawa główna nakryta jest dachem dwuspadowym, a nawy boczne, kaplica i zakrystia dechami pulpitowymi.
Wystrój i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wyposażenie barokowe. Ołtarz główny pw. św. Anny, dwa ołtarze boczne: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Marii, chrzcielnica, ambona, balustrada, oraz chór muzyczny, pochodzą ze starego kościoła. Organy czternastogłosowe pochodzą z 1936 roku[2] .
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
- ↑ a b strona parafii ↓.
- ↑ Wowczak 2017 ↓, s. 176.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona parafii. niewodna.parafia.info.pl. [dostęp 2023-02-19]. (pol.).
- Jerzy Wowczak: Jan Sas-Zubrzycki. Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonika Kraków, 2017. ISBN 978-83-65080-63-9.