Przejdź do zawartości

Kościół św. Małgorzaty w Żurowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Małgorzaty
Zabytek: nr rej. A-172 z dnia 24.04.1972[1]
Kościół parafialny
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Żurowa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Małgorzaty w Żurowej

Wezwanie

św. Małgorzaty

Położenie na mapie gminy Szerzyny
Mapa konturowa gminy Szerzyny, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Żurowa, kościół św. Małgorzaty”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Żurowa, kościół św. Małgorzaty”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Żurowa, kościół św. Małgorzaty”
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego
Mapa konturowa powiatu tarnowskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Żurowa, kościół św. Małgorzaty”
Ziemia49°49′38,2″N 21°10′04,4″E/49,827278 21,167889

Kościół św. Małgorzaty w Żurowejrzymskokatolicki kościół parafialny pw. św. Małgorzaty, wzniesiony w latach 1595-1602, znajdujący się w Żurowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół w Żurowej powstał w latach 1595-1602. W 1749 i 1794 był remontowany. W 1906 kościół został powiększony przez przedłużenie nawy i dobudowanie obszernej kruchty od strony zachodniej. Remontowany ponownie w 1956 i 1967.

Architektura i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Jest to budowla konstrukcji zrębowej, orientowana. Bryła świątyni składa się z trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią od północy, szerszą nawą z niewielką kruchtą i przestronnym przedsionkiem. Całość pokryta blaszanym dachem trójkalenicowym z ośmioboczną baniastą wieżyczką na sygnaturkę, nad nawą. Ściany oszalowane pionowo deskami. Okna tylko od strony południowej.

We wnętrzu spłaszczone pozorne sklepienie kolebkowe z zaskrzynieniami w nawie, wspartymi na dwóch drewnianych filarach. Wnętrze zdobi polichromia figuralna i ornamentalna namalowana w 1906 przez Stanisława Gucwę. Najważniejsze wyposażenie kościoła stanowią: trzy ołtarze, główny neobarokowy z XX w. i dwa ołtarze boczne z obrazami i rzeźbami z 1928; chrzcielnica drewniana z XVIII w.; organy 8-głosowe. W tęczy barokowy krucyfiks oraz późnogotyckie rzeźby Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z lat 1520-30.

Otoczenie

[edytuj | edytuj kod]

Obok kościoła wolnostojąca, kamienna, otynkowana dzwonnica z trzema arkadami z przełomu XIX i XX w. Dwa dzwony pochodzą z 1959, jeden z 1925.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, s. 166 ISBN 83-89188-08-2