Przejdź do zawartości

Kościół św. Marcina w Kassel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Marcina
Martinskirche
kościół parafialny
Ilustracja
Widok z południowego zachodu
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Hesja

Miejscowość

Kassel

Adres

Martinsplatz 5A, 34117 Kassel

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Krajowy Kurhessen-Waldeck

Imię

św. Marcina z Tarsu

Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie Hesji
Mapa konturowa Hesji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Ziemia51°19′02″N 9°30′05″E/51,317222 9,501389
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Marcina (niem. Martinskirche) – gotycka świątynia luterańska znajdująca się w niemieckim mieście Kassel. Zniszczona podczas II wojny światowej, odbudowana w zmodernizowanej formie w latach 1954–1960. Najważniejszy kościół Ewangelickiego Kościoła Krajowego Kurhessen-Waldeck.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Budowę świątyni rozpoczęto przed rokiem 1364[1], konsekracja miała miejsce 23 maja 1367. W 1429 landgraf Ludwik I przekazał świątyni drzazgę z Krzyża Pańskiego oraz złotą różę ofiarowaną przez papieża Marcina V. Podczas nabożeństwa w 1440 roku zawaliło się sklepienie nawy, odbudowę ukończono w roku 1492[2].

W 1524 kościół przeszedł w ręce luteran po konwersji landgrafa Filipa Wielkodusznego. Od początku XVI wieku do końca XVIII wieku był miejscem pochówku władców Hesji[1]. W 1565 ukończono budowę południowej wieży[2]. W 1732 roku do kościoła przybył Johann Sebastian Bach w celu dokonania przeglądu organów[1].

W 1889 rozpoczęto neogotycką renowację fasady, przebudowano wieżę południową oraz wzniesiono nową wieżę północną. Prace budowlane ukończono w 1892 roku, a wieże osiągnęły wysokość 73 metrów[2].

Kościół został znacznie zniszczony 22 października 1943 roku[3], podczas II wojny światowej. Po wojnie prezbiterium przykryto awaryjnym dachem. W latach 1954–1958 odbudowano korpus nawowy i prezbiterium, a w latach 1959–1960 wzniesiono wieże[4]. W 2016 zakończono renowację budynku[1].

Architektura i wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Świątynia gotycka, trójnawowa, o układzie halowym. Dwie współczesne wieże są zwieńczone miedzianymi hełmami. Charakterystyczną cechą jest betonowo-szklane lektorium, wykonane po II wojnie światowej, oddzielające nawę od prezbiterium[1].

W północnej nawie znajduje się monumentalne, renesansowe epitafium landgrafa Filipa i jego żony Krystyny saskiej z lat 1567−1572[2], przed wojną stojące w prezbiterium[1], w obecnej lokalizacji ustawiono go w latach 50. XX wieku. Jego autorami są nadworni rzeźbiarze Elias Godefroy i Adam Liquir Beaumont, ma wysokość sześciu metrów[2]. Mozaikowy ołtarz w prezbiterium wykonała Christiane Wollenhaupt-Brenner, wzorowany jest na sztuce bizantyńskiej. Znajdują się tam również dwa osobiste epitafia wspomnianej pary. Witraże wykonał Hans Gottfried von Stockhausen(inne języki)[5]. W krypcie zachował się m.in. sarkofag landgrafa Karola I[3].

Siedem dzwonów na wieżach kościoła odlano w 1961 roku, największy z nich jest repliką 5-tonowego dzwonu Osanna, przelanego w 1818 z dzwonu z XIV wieku. Stary, zniszczony dzwon ustawiono na posadzce kościoła[6], umieszczone na nim inskrypcje pochodzą z Pieśni o dzwonie Friedricha Schillera[7]. Organy powstały w latach 2014–2017 w zakładzie Rieger Orgelbau, składają się z 4 manuałów i 77 głosów[8][9]. Najdłuższa piszczałka ma długość 11 m, a najkrótsza – ok. 8 mm[9]. Poprzednie, 34-głosowe organy z warsztatu Werner Bosch Orgelbau(inne języki), zainstalowano w 2015 roku w rzymskokatolickim kościele św. Elżbiety(inne języki)[10]. Znacznie mniejsze, 10-głosowe organy w prezbiterium wykonało przedsiębiorstwo Emil Hammer Orgelbau(inne języki) z Hanoweru, ich inauguracja miała miejsce w 1957 roku[11].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  • Widok w 1900 roku
    Widok w 1900 roku
  • Fasada
    Fasada
  • Wnętrze
    Wnętrze
  • Epitafium Filipa Wielkodusznego i Krystyny saskiej
    Epitafium Filipa Wielkodusznego i Krystyny saskiej
  • Stary dzwon Osanna
    Stary dzwon Osanna
  • Organy
    Organy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Das Bauwerk in Geschichte und Gegenwart / Die Martinskirche - Musik an St. Martin [online], www.musik-martinskirche.de [dostęp 2024-08-28].
  2. ↑ a b c d e Martinskirche [online], Kasselkultur [dostęp 2024-08-28] (niem.).
  3. ↑ a b Kirchengemeinde Kassel-Mitte | Kirchenkreis Kassel [online], www2.ekkw.de [dostęp 2024-08-28].
  4. ↑ Christian Presche [online], www.presche-chr.de [dostęp 2024-08-28].
  5. ↑ Kassel Evangelische Martinskirche - St. Martin Kassel, Sakrale Bauwerke, Kirchen & Klöster, Historische Kirchenbauten in Deutschland, Basilika, Kathedrale [online], www.sakrale-bauten.de [dostęp 2024-08-28].
  6. ↑ Ein Teil der Osanna-Glocke ist wieder in der Martinskirche [online], www.hna.de, 14 października 2023 [dostęp 2024-08-28] (niem.).
  7. ↑ Im Krieg herabgestürzte Osannaglocke steht jetzt in der Martinskirche [online], www.hna.de, 24 marca 2016 [dostęp 2024-08-28] (niem.).
  8. ↑ Ev. Kirche St. Martin Kassel Kassel (DE) 2017 [online], www.rieger-orgelbau.com [dostęp 2024-08-28] (niem.).
  9. ↑ a b Die Rieger-Orgel – Das Hauptinstrument / Orgeln in St. Martin - Musik an St. Martin [online], www.musik-martinskirche.de [dostęp 2024-08-28].
  10. ↑ Der große Orgel-Tausch [online], www.hna.de, 21 marca 2014 [dostęp 2024-08-28] (niem.).
  11. ↑ Kassel, Martinskirche, Chor-Orgel, [w:] www.orgelsite.nl [online] [dostęp 2024-08-28] (niem.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Marcina_w_Kassel&oldid=74643934”