Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie
A/1114/813 z 13.12.1960
kościół parafialny
Ilustracja
Widok ogólny zespołu sakralnego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Osetno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Michała Archanioła w Osetnie[1]

Wezwanie

Michał Archanioł

Położenie na mapie gminy Góra
Mapa konturowa gminy Góra, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie”
Położenie na mapie powiatu górowskiego
Mapa konturowa powiatu górowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Osetnie”
Ziemia51°38′06,2″N 16°27′41,0″E/51,635056 16,461389

Kościół św. Michała Archanioła w Osetnieparafialny kościół rzymskokatolicki zlokalizowany w Osetnie (powiat górowski, województwo dolnośląskie).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o parafii we wsi pochodzą z 1289 i z 1302 (wspomnienie o proboszczu). Pierwotny kościół powstał najpewniej w drugiej połowie XIII wieku. Był on w późniejszych czasach przebudowywany, m.in. w XV wieku. Podczas reformacji obiekt przejęli protestanci. W 1491 świątynia zyskała drewniany ołtarz o bogatym programie rzeźbiarskim ze scenami Ukrzyżowania i Ostatniej Wieczerzy. W tym samym roku zawieszono dzwon. W 1498 dobudowano kaplicę z portalem (autorem był Ernst Tschammer), natomiast w 1510 został ufundowany drugi (mniejszy) dzwon. Około 1550 do kościoła dobudowano kaplicę rodową Tschammerów (z kryptą i lożą kolatorską[2]), w której umieszczono zdobione epitafia. W tym okresie obiekt przystosowano do potrzeb liturgicznych luteran. Melchior Heintz był autorem renesansowej ambony zbudowanej w 1622[3].

W 1653 świątynia powróciła w ręce katolików. W 1862 dobudowano wieżę. W 1925 przeprowadzono remont wnętrza z likwidacją dawnego wystroju. W 1957 erygowano we wsi parafię. W latach 1970–1971 wymalowano wnętrze oraz wyremontowano kościół z zewnątrz[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia jest murowana (kamień i cegła), jednonawowa, położona na wzniesieniu, przy drodze do Góry. Otacza ją mur z kamienia polnego[3]. Od strony zachodniej do korpusu nawowego, na jego osi dobudowana jest wieża o pięciu kondygnacjach. Jej elewacja jest oblicowana cegłą klinkierową. Przykryto ją ostrosłupowym hełmem[2].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Obiekt ma zachowane bogate wyposażenie, m.in. późnogotycki portal do kaplicy zamknięty łukiem z datą 1498. Wyryto na nim długą inskrypcję i wyrzeźbiono cztery herby szlacheckie. W krypcie pod kaplicą znajdują się liczne manierystyczne epitafia rodziny von Stosch i von Haugwitz. W prezbiterium, kaplicy i nawie widoczne są części polichromii (lata 70. XVI wieku). Innym cennym zabytkiem jest manierystyczna ambona. Od zewnątrz, do jednej ze ścian przymocowana jest kolejna płyta nagrobna[2].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]