Kościół św. Walentego w Latowiczu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Walentego
A-1085 z dnia 12.12.1974[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Latowicz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętej Trójcy

Wezwanie

św. Walentego

Położenie na mapie Latowic
Mapa konturowa Latowic, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego”
Położenie na mapie gminy Latowicz
Mapa konturowa gminy Latowicz, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Walentego”
Ziemia52°01′32,79″N 21°48′22,05″E/52,025775 21,806125

Kościół pw. Świętego Walentego w Latowiczurzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu siennickiego diecezji warszawsko-praskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Obecna świątynia murowana została wzniesiona według projektu architekta Józefa Piusa Dziekońskiego w latach 1899–1911 podczas zaboru rosyjskiego[3]. Konsekrował ją kardynał Aleksander Kakowski, arcybiskup metropolita warszawski w dniu 23 czerwca 1920 roku.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wybudowany w stylu neogotyckim. Wzniesiono go na planie krzyża łacińskiego. Jest to budowla orientowana, czyli posiada prezbiterium zwrócone w stronę wschodnią. Wymiary świątyni to: długość - 57,5 metra, wysokość - 65,3 metra, szerokość - 33,5 metra. Kościół posiada trzy nawy o układzie bazylikowym, czyli nawy boczne są obniżone w stosunku do nawy głównej. W świątyni może zmieścić się jednorazowo 6000 osób. Budowla posiada imponującą ścianę szczytową zakończoną wbudowaną w nią wieżą z zegarem i dwoma wieżyczkami z lewej i prawej strony. Do kościoła prowadzą wielostopniowe schody podkreślające jego monumentalność. Wnętrze budowli jest przestronne, trójdzielne i posiada transept. Nawa główna zwieńczona jest węższym i niższym prezbiterium. We wnętrzu znajduje się sklepienie krzyżowo-żebrowe. Ściany we wnętrzu są otynkowane i pomalowane na biały kolor.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]