Kościół św. Walentego w Obrze
 186/1-2/Wlkp/A z 22.12.1932 i z 19.02.1970[1]
| |||||||||||||
| kościół cmentarny | |||||||||||||
.jpg) widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
ul. Ludwika Szopińskiego | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
14 lutego | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wolsztyn  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu wolsztyńskiego  | |||||||||||||
 52°04′29,1″N 16°02′42,4″E/52,074750 16,045111
| |||||||||||||
Kościół świętego Walentego w Obrze – rzymskokatolicki kościół cmentarny należący do parafii św. Jakuba Większego Apostoła w Obrze (dekanat wolsztyński archidiecezji poznańskiej).
Jest to świątynia wzniesiona w 1719 roku. Zbudowana została dzięki staraniom Mateusza Wichrowskiego przeora cystersów. Kilkakrotnie była restaurowana: w 1773 roku, w latach 1869–1870 i 2000–2001. W latach 1964–1966 została przeprowadzona konserwacja wnętrza przez Wandę Skuzę.
Budowla jest drewniana i posiada konstrukcję zrębową. Świątynia jest orientowana, salowa, zamknięta trójbocznie. Z boku nawy jest umieszczona zakrystia. Budowlę nakrywa dach jednokalenicowy, pokryty dachówką. Od frontu znajduje się wieża czworoboczna, niższa w stosunku do nawy, posiada konstrukcję słupową, w jej przyziemiu jest umieszczona kruchta. Wieża jest zwieńczona dużym baniastym, blaszanym, barokowym dachem hełmowym z ośmiokątną latarnią. Wnętrze nakrywają: strop płaski w nawie oraz sklepienie kolebkowe w prezbiterium. Chór muzyczny jest podparty dwoma słupami, w części centralnej posiada wystawkę o przekroju trapezu, na chórze są umieszczone organy wykonane na przełomie XVIII i XIX wieku. Na ścianach znajduje się skromna polichromia. Kościół charakteryzuje się rokokowym wyposażeniem wnętrza, należą do niego: ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, ambona i dwa konfesjonały powstałe około 1773 roku. Późnogotyckie rzeźby pochodzą z około 1470 i 1500 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2021-01-16].
- ↑ Obra [online], Kościoły drewniane w Polsce [dostęp 2021-01-16].