Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach
148/55 z dnia 19.01.1955 roku[1]
Kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Gałązczyce

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach

Wezwanie

Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina

Wspomnienie liturgiczne

12 września oraz 11 listopada

Położenie na mapie gminy Grodków
Mapa konturowa gminy Grodków, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach”
Ziemia50°41′19,842″N 17°16′55,420″E/50,688845 17,282061

Kościół Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcinarzymskokatolicki kościół parafialny w Gałązczycach. Świątynia należy do parafii Matki Bożej Królowej Świata i św. Marcina w Gałązczycach w dekanacie Grodków, diecezji opolskiej. 19 stycznia 1954 roku, pod numerem 148/55, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego[2].

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o kościele w Gałązczycach pochodzi z 1376 roku. Obecna świątynia została wybudowana w 1605 roku, przy zachowanym prezbiterium z wcześniejszej budowli. Kościół został wówczas otoczony kamiennym murem. W 1688 roku został przebudowany i odnowiony. W XX wieku zostały dobudowane wieża i część nawy. W czasie działań wojennych II wojny światowej został uszkodzony. Jego odbudowa i odnowienie miało miejsce w 1954 i 1962 roku[3].

Architektura i wnętrze kościoła[edytuj | edytuj kod]

Wnętrze świątyni ubogacają m.in. zabytkowe:

W zewnętrzne ściany kościoła wmurowano siedem renesansowych płyt nagrobnych z płaskorzeźbionymi postaciami zmarłych i kartuszami herbowymi. Nagrobki pochodzą z końca XVI lub z początku XVII wieku. Ósma płyta nagrobna, pochodząca z początku XVII wieku ma charakter informacyjny (inskrypcyjny).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]