Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych w Rojewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych
A/907/1-3 z 24.02.2006[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Rojewo

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych

Wezwanie

Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych

Wspomnienie liturgiczne

24 maja

Położenie na mapie gminy Rojewo
Mapa konturowa gminy Rojewo, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych”
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego
Mapa konturowa powiatu inowrocławskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych”
Ziemia52°54′04,4″N 18°16′06,3″E/52,901222 18,268417

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernychrzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat gniewkowski archidiecezji gnieźnieńskiej).

Świątynia została wzniesiona jako kościół ewangelicki. Jej budowę zaproponowała królewska komisja kolonizacyjna w dniu 1 października 1907 roku. Wybudowano ją w 1910 roku kosztem 86 400 marek. Kościół był filią parafii ewangelickiej w Rojewicach.

Po zakończeniu II wojny światowej budowla została przekazana katolikom jako tzw. „mienie poniemieckie”.

Dawna świątynia ewangelicka została wybudowana i wymurowana w stylu eklektyzmu narodowego. Sam kościół z prezbiterium i zakrystią reprezentuje styl romańsko-renesansowy, z kolei wieża główna nosi cechy stylu neoklasycyzmu, nawiązując do tradycji architektury barokowej. Nakrywa ją baniasty dach hełmowy z otwartą ośmiokątną latarnią podbitą blachą. Świątynia została otynkowana w kolorze pastelowym[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]