Przejdź do zawartości

Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Bydgoszczy (Śródmieście)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Macuk (dyskusja | edycje) o 15:19, 9 wrz 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kościół polskokatolicki Zmartwychwstania Pańskiego
kościół parafialny
Ilustracja
Front kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

starokatolickie

Kościół

Polskokatolicki

Parafia

Zmartwychwstania Pańskiego w Bydgoszczy

Wezwanie

Zmartwychwstania Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

Wielkanoc

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Kościół polskokatolicki w Bydgoszczy – świątynia parafii polskokatolickiej Zmartwychwstania Pańskiego.

Położenie

Kościół znajduje się przy ul. Jana i Jędrzeja Śniadeckich 36 w Śródmieściu Bydgoszczy.

Historia

Budynek kościoła powstał w 1864 jako dom modlitwy dla Zjednoczenia Apostolskiego (irwingianów). Był to pierwszy obiekt sakralny zbudowany na terenie obecnego Śródmieścia, w 11 lat po wytyczeniu urbanistycznym nowej dzielnicy łączącej Stare Miasto z dworcem kolejowym. Nie jest znany autor projektu budowli. W 1892 świątynia została rozbudowana o kaplice boczne. Do 1945 służyła niemieckojęzycznej gminie wyznaniowej Kościoła Nowoapostolskiego.

W 1946 władze miejskie przydzieliły świątynię Kościołowi polskokatolickiemu, którego bydgoska parafia pw. Zmartwychwstania Pańskiego istniała od 1925, lecz nie posiadała wcześniej własnego obiektu sakralnego.

Począwszy od lat 50. XX w. prowadzono w budynku prace modernizacyjne. Wykonano m.in. elewację zewnętrzną kościoła, a w latach 1978-1979 przeprowadzono remont wnętrza. Zbudowany został wówczas ołtarz posoborowy, położono nową posadzkę w prezbiterium, zakupiono nowe lichtarze, naczynia liturgiczne i szaty, położono ponadto nowy dach z blachy ocynkowanej, a plac przed kościołem wybetonowano. W 1982 przy kościele zbudowano nową plebanię.

Aktualnie kościół ten skupia w Bydgoszczy i okolicy ok. 300 rodzin parafian.

Architektura[1]

Zewnętrzna forma kościoła prezentuje formy historyzujące z przewagą neogotyku. Kościół zorientowany jest w kierunku północnym i fasadą od strony ulicy Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Czteroprzęsłowa budowla zamknięta jest od północy trójbocznie ograniczonym prezbiterium. Salowe wnętrze z chórem muzycznym nakryte jest płaskim, drewnianym stropem. O średniowiecznej stylizacji kościoła świadczy oskarpowanie uskokowymi przyporami, ostrołukowe okna i wejście do kruchty, pinakle oraz krzyżowo-żebrowe sklepienie prezbiterium. Obok typowych dla gotyku form występują również architektoniczne formy włoskie: frontowe rozetowe okno oraz fryz trójlistny biegnący pod gzymsem szczytu fasady.

We wnętrzu na uwagę zasługuje forma łuku tęczowego – typu Tudora. Zewnętrzna dekoracja architektoniczna jest wyważona i niewyszukana.

Galeria

Zobacz też

  1. Kuberska Inga: Architektura sakralna Bydgoszczy w okresie historyzmu. In. Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 3. Bydgoszcz 1998

Bibliografia

  • Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006
  • Kuberska Inga: Architektura sakralna Bydgoszczy w okresie historyzmu. In. Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 3. Bydgoszcz 1998
  • Szach Jerzy, Vogel Tadeusz. Bydgoskie świątynie. [w.] Kalendarz Bydgoski 1983

Linki zewnętrzne