Kongregacja Nauki Wiary
Kongregacja Nauki Wiary (tłumaczona także jako Kongregacja Doktryny Wiary lub Kongregacja ds. Wiary) – jedna z dziewięciu kongregacji Kurii Rzymskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osobny artykuł: 21 lipca 1542 Papież Paweł III ogłosił konstytucję apostolską Licet ab initio, reformującą Świętą Inkwizycję. Powoływała ona Kongregację Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (nazywaną też Świętą Inkwizycją lub Świętym Oficjum) w celu „zachowania i obrony jedności wiary oraz wykrywania i zwalczania błędów oraz fałszywych doktryn”. Początkowo miała charakter tymczasowy, ale w 1564 Pius IV przekształcił ją w stałą kongregację Kurii Rzymskiej, co w 1588 potwierdził Sykstus V, nadając jej zarazem honorowy prymat wśród wszystkich kongregacji. W tej postaci działała ona do 1965, z tym, że w roku 1908 zaniechano używania w nazwie słowa Inkwizycja.
7 grudnia 1965 decyzją Pawła VI, jej nazwę zmieniono na Świętą Kongregację Nauki Wiary. Przy tej okazji dokonano też kilku zmian o charakterze organizacyjnym (zniesienie urzędu komisarza generalnego, ustanowienie urzędu kardynała prefekta) i kompetencyjnym (zniesienie Indeksu Ksiąg Zakazanych).
W 1983 jej nazwę zmieniono na Kongregację Nauki Wiary, usunięto z niej przymiotnik „Święta”, co wiązało się z wprowadzeniem nowego prawa kanonicznego (łac. Congregatio pro Doctrina Fidei).
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Podstawowym zadaniem Kongregacji jest dbanie o prawowierne głoszenie i obronę wiary katolickiej w całym Kościele. Do jej kompetencji należą wszystkie sprawy, dotyczące doktryny wiary lub moralności. Kongregacja odpowiada za weryfikację pism teologicznych pod kątem zgodności z wiarą katolicką oraz wykładowców teologii, którzy zostali oskarżeni o błędne poglądy, publikuje deklaracje dotyczące konkretnych pytań z zakresu wiary i moralności, śledzi i weryfikuje prywatne objawienia, czuwa również nad pracami Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
W listopadzie 2014 w ramach Kongregacji ustanowiono Kolegium ds. odwołań w celu rozpatrywania najcięższych przestępstw (delicta graviora) takich jak: naruszenia seksualne wobec nieletnich czy przestępstwa związane z sakramentem pokuty. Kolegium tworzy siedmiu kardynałów lub biskupów wybieranych przez papieża[1][2].
Prefekci[edytuj | edytuj kod]
- Alfredo Ottaviani, proprefekt (9 lutego 1966 – 8 stycznia 1968)
- Franjo Šeper (8 stycznia 1968 – 25 listopada 1981)[3]
- Joseph Ratzinger (25 listopada 1981 – 2/19 kwietnia 2005)[4]
- William Joseph Levada (13 maja 2005 – 2 lipca 2012)
- Gerhard Ludwig Müller (od 2 lipca 2012)
Zarząd[edytuj | edytuj kod]
- kard. Gerhard Ludwig Müller – prefekt (od 2012)
- abp Luis Ladaria Ferrer SJ – sekretarz (od 2008)
- abp Joseph Augustine Di Noia OP - sekretarz pomocniczy (od 2013)
- prał. Damiano Marzotto Caotorta – podsekretarz (od 2009)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Holy See creates new judicial body for abuse cases (ang.). Radio Watykańskie, 11/11/2014. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ "RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI" (wł.). Sekretariat Stanu Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ Z przerwami wynikającymi z prawa w czasie sediswakancji.
- ↑ Do czasu sediswakancji po papieżu Janie Pawle II.
