Kongregacja Nauki Wiary

Kongregacja Nauki Wiary (tłumaczona także jako Kongregacja Doktryny Wiary lub Kongregacja ds. Wiary) – najstarsza z dziewięciu kongregacji Kurii Rzymskiej.

Historia

Congregatio pro Doctrina Fidei

21 lipca 1542 Papież Paweł III ogłosił konstytucję apostolską Licet ab initio, reformującą Świętą Inkwizycję. Powoływała ona Najwyższą Świętą Kongregację Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (nazywaną Świętą Inkwizycją) w celu „zachowania i obrony jedności wiary oraz wykrywania i zwalczania błędów oraz fałszywych doktryn”. Zasiadali w niej kardynałowie i inni dostojnicy kościelni. Służyła jako najwyższy sąd odwoławczy w sprawach prowadzonych w ramach Inkwizycji oraz koordynowała działania kontrreformacji; ściśle określone zasady jej działania miały zapobiec powtórzeniu się błędów Hiszpańskiej Inkwizycji (zob. też Inkwizycja).

W 1908 decyzją Piusa X, jej nazwę zmieniono na Najwyższą Świętą Kongregację Świętego Oficjum, nazwa pot. Święte Oficjum.

7 grudnia 1965 decyzją Soboru Watykańskiego II, jej nazwę zmieniono na Świętą Kongregację Nauki Wiary.

W 1983 jej nazwę zmieniono na Kongregację Nauki Wiary, usunięto z niej przymiotnik „Święta”, co wiązało się z wprowadzeniem nowego prawa kanonicznego (łac. Congregatio pro Doctrina Fidei).

Do 1968 prefektem Kongregacji był każdorazowo papież, a jej bieżącymi pracami kierował sekretarz.

Od 2002 członkiem Kongregacji jest abp Henryk Muszyński, były metropolita gnieźnieński, były prymas Polski.

Działalność

Podstawowym zadaniem Kongregacji jest dbanie o prawowierne głoszenie i obronę wiary katolickiej w całym Kościele. Do jej kompetencji należą wszystkie sprawy, dotyczące doktryny wiary lub moralności. Kongregacja odpowiada za weryfikację pism teologicznych pod kątem zgodności z wiarą katolicką oraz wykładowców teologii, którzy zostali oskarżeni o błędne poglądy, publikuje deklaracje dotyczące konkretnych pytań z zakresu wiary i moralności, śledzi i weryfikuje prywatne objawienia, czuwa również nad pracami Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.

Sekretarze (1564-1968)

• Antonio Michele Ghisleri 1564-1566
• Scipione Rebiba 1566?-1577
• Giacomo Savelli 1577-1587
• Giulio Antonio Santori 1587-1602
• Camillo Borghese 1602-1605
• Pompeio Arrigoni 1605-1612
• Giovanni Garzia Millini 1612-1629
• Antonio Marcello Barberini 1629-1633
• Francesco Barberini 1633-1679
• Cesare Facchinetti 1680-1683
• Alderano Cibo 1683-1700
• Galeazzo Marescotti 1700-1716
• Fabrizio Spada 1716-1717
• Nicolò Acciaioli 1717-1719
• Francesco del Giudice 1719-1725
• Fabrizio Paolucci 1725-1726
• Pietro Ottoboni 1726-1740
• Tommaso Ruffo 1740-1753
• Neri Maria Corsini 1753-1770
• Giovanni Francesco Stoppani 1770-1774
• Luigi Maria Torregiani 1775-1777
• Carlo Rezzonico 1777-1799
• Leonardo Antonelli 1800-1811
• Giulio Maria della Somaglia 1814-1830
• Bartolomeo Pacca 1830-1844
• Vincenzo Macchi 1844-1860
• Costantino Patrizi Naro 1860-1876
• Prospero Caterini 1876-1881
• Antonio Maria Panebianco 1882-1883
• Luigi Maria Bilio 1883-1884
• Raffaele Monaco La Valletta 1884-1896
• Lucido Maria Parocchi 1896-1903
• Serafino Vannutelli 1903-1908
• Mariano Rampolla del Tindaro 1908-1913
• Domenico Ferrata 1914
• Raffael Merry del Val y Zulueta 1914-1930
• Donato Raffaele Sbarretti 1930-1939
• Francesco Marchetti Selvaggiani 1939-1951
• Giuseppe Pizzardo 1951-1959
• Alfredo Ottaviani 1959-1966 sekretarz, 1966-1968 proprefekt

Prefekci (1968-nadal)

• Franjo Šeper (8 stycznia 1968 – 25 listopada 1981)
• Joseph Ratzinger (25 listopada 1981 – 2 kwietnia 2005)
• William Joseph Levada (13 maja 2005 – 2 lipca 2012)
• Gerhard Ludwig Müller (od 2 lipca 2012)

Zarząd

• kard. Gerhard Ludwig Müller – prefekt (od 2012)
• abp Luis Ladaria Ferrer S.J. – sekretarz (od 2008)
• abp Joseph Augustine Di Noia O.P. - sekretarz pomocniczy (od 2013)
• prał. Damiano Marzotto Caotorta – podsekretarz (od 2009)

Linki zewnętrzne

• Sekretarze i prefekci Kongregacji