Przejdź do zawartości

Dykasteria do spraw Popierania Jedności Chrześcijan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dykasteria ds. Popierania Jedności Chrześcijan (łac. Dicasterium ad Unitatem Christianorum fovendam) – wchodzi jako aparat administracyjny w skład Kurii Rzymskiej, działający przy Stolicy Apostolskiej. Do zadań dykasterii należy prowadzenie w imieniu Kościoła katolickiego działalności ekumenicznej.

Dykasteria działała w minionych latach jako:

  • 1960–1988: Sekretariat ds. promowania jedności chrześcijan
  • 1988–2022: Papieska Rada ds. Popierania Jedności Chrześcijan[1]

Obecny zarząd Dykasterii

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1958 nowo wybrany Jan XXIII ogłosił zamiar zwołania soboru powszechnego. W 1959 patriarcha melchicki Maksymos IV Saigh i arcybiskup Paderborn Lorenz Jaeger skierowali do papieża noty, w których proponowali, by kwestie ekumenizmu przygotowała pod obrady soborowe specjalna komisja lub kongregacja. Uznając słuszność tych propozycji, Jan XXIII, mocą motu proprio z 5 lipca 1960 Superno Dei nutu, powołał 12 komisji przygotowujących Sobór watykański II. Wśród nich był Sekretariat do spraw popierania Jedności Chrześcijan. Powołanie tego ciała miało być, w zamyśle papieża, wyrazem życzliwości wobec chrześcijan-niekatolików.

Sekretariat aktywnie uczestniczył w przygotowaniach do Soboru, przygotowując schematy, jak również dobrze służył obradom Soboru, wnosząc do schematów poprawki żądane przez ojców soborowych. Sekretariat opracował projekty dekretu o ekumenizmie Unitatis redintegratio, deklaracji o wolności religijnej Dignitatis humanae i deklaracji o stosunku kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate, a także uczestniczył w pracach nad konstytucją dogmatyczną o kościele Lumen gentium. Inicjatywą sekretariatu było zaproszenie na Sobór obserwatorów innych kościołów i wspólnot chrześcijańskich. W toku Soboru, 15 stycznia 1963, Sekretariat został podniesiony do rangi komisji soborowej.

Po zakończeniu Soboru Sekretariat kontynuował działalność. 3 stycznia 1966 papież Paweł VI włączył go w strukturę Kurii Rzymskiej jak stałą dykasterię. Konstytucją apostolską Pastor Bonus z 28 czerwca 1988 Jan Paweł II podniósł Sekretariat do rangi Papieskiej Rady, zaś papież Franciszek po reformie Kurii Rzymskiej w 2022 roku ustanowił ją jedną z dykasterii[2].

Rada reprezentuje Kościół katolicki w ramach Globalnego Forum Chrześcijańskiego[3].

Struktura i kompetencje

[edytuj | edytuj kod]

Rada jest podzielona merytorycznie na dwie sekcje: wschodnią, zajmującą się stosunkami z kościołami na Wschodzie i zachodnią, zajmującą się stosunkami z wspólnotami kościelnymi i kościołami Zachodu oraz ze Światową Radą Kościołów. W skład Rady wchodzi około 30 członków - kardynałów, biskupów i konsultorów. Z urzędu członkami Rady są prefekci Kongregacji do spraw Kościołów Wschodnich i do spraw Ewangelizacji Ludów. Z Radą jest personalnie związana Komisja do spraw stosunków Wyznaniowych z Żydami, powołana przez Pawła VI w 1974 - przewodniczący i sekretarz Rady są przewodniczącym i sekretarzem Komisji.

Kompetencje Rady zostały określone konstytucją apostolską Pawła VI Regimini ecclesiae z 1967. Sprowadzają się do prowadzenia i koordynowania dialogów ekumenicznych prowadzonych przez Kościół katolicki z innymi Kościołami i wspólnotami chrześcijańskimi oraz do podtrzymywania postawy ekumenicznej wewnątrz Kościoła katolickiego. Temu służy wydawanie przez Radę kolejnych dokumentów, przekładających idee ekumeniczne na język prawa kanonicznego. Są to między innymi:

  • Dyrektorium ekumeniczne (część I – 1967, część II – 1970)
  • dokument roboczy dotyczący dialogu ekumenicznego (1970)
  • instrukcja o dopuszczaniu do komunii w Kościele katolickim chrześcijan innych wyznań (1972)
  • dokument dotyczący współpracy ekumenicznej na szczeblu regionalnym, krajowym i diecezjalnym (1975)
  • Dyrektorium w sprawie realizacji zasad i norm dotyczących ekumenizmu (1993),
  • dokument pt. Ekumeniczny wymiar formacji osób trudniących się posługą duszpasterską (1995)
  • dokument pt. "Wskazania dotyczące dopuszczania do Eucharystii między Kościołem Chaldejskim i Asyryjskim Kościołem Wschodu" (2001)

Dotychczasowy zarząd Dykasterii

[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący Sekretariatu ds. promowania jedności chrześcijan (1960–1988)

[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (1988–2022)

[edytuj | edytuj kod]

Prefekci Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan (od 2022)

[edytuj | edytuj kod]

Sekretarze

[edytuj | edytuj kod]

Podsekretarze

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Przewodniczący, sekretarze i podsekretarze dykasterii. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2024-06-17]. (ang.).
  2. ↑ „Praedicate Evangelium” – przedmiot dwudniowych dyskusji kardynałów [online], Katolicka Agencja Informacyjna, 29 sierpnia 2022 [dostęp 2023-01-06] (pol.).
  3. ↑ A presentation to the 48th International Ecumenical Seminar Non-denominational and Trans-confessional Movements July 2-9, 2014 Strasbourg, France. strasbourginstitute.org. [dostęp 2016-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-28)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Dykasterie w Kurii Rzymskiej
Obecne
Byłe
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dykasteria_do_spraw_Popierania_Jedności_Chrześcijan&oldid=74974690”