Gerhard Ludwig Müller
| |||
| Kardynał diakon | |||
 Gerhard Ludwig Müller (2017) | |||
| |||
| Kraj działania |  Niemcy Watykan
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 31 grudnia 1947 Finthen | ||
| Prefekt Kongregacji Nauki Wiary | |||
| Okres sprawowania | 2012–2017 | ||
| Przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei” | |||
| Okres sprawowania | 2012–2017 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||
| Prezbiterat | 11 lutego 1978 | ||
| Nominacja biskupia | 1 października 2002 | ||
| Sakra biskupia | 24 listopada 2002 | ||
| Kreacja kardynalska | 22 lutego 2014 Franciszek | ||
| Kościół tytularny | św. Agnieszki w Agonie | ||
| Strona internetowa | |||
| |||||||
| Data konsekracji | 24 listopada 2002 | ||||||
| Miejscowość | Ratyzbona | ||||||
| Miejsce | Katedra św. Piotra | ||||||
| Konsekrator | Friedrich Wetter | ||||||
| Współkonsekratorzy | Karl Lehmann Vinzenz Guggenberger Manfred Müller | ||||||
| |||||||
| |||||||
Gerhard Ludwig Müller (ur. 31 grudnia 1947 w Finthen) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 2002–2012, prefekt Kongregacji Nauki Wiary w latach 2012–2017, przewodniczący Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei” w latach 2012–2017, kardynał diakon od 2014.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował na uniwersytetach w Moguncji, Monachium i Fryburgu. W 1977 uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie pracy Kościół i sakramenty w bezreligijnym chrześcijaństwie. Wkład Bonhoeffera w sakramentologii ekumenicznej napisanej pod kierownictwem Karla Lehmanna. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 lutego 1978 z rąk kardynała Hermanna Volka.
Habilitował się w 1985. Od 1986 wykładał teologię dogmatyczną na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium.
Episkopat[edytuj | edytuj kod]
1 października 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem diecezji Ratyzbony. Sakry biskupiej udzielił mu arcybiskup Monachium – kard. Friedrich Wetter. 12 września 2006 gościł w Ratyzbonie papieża Benedykta XVI podczas jego pierwszej podróży apostolskiej do Niemiec. W 2007 został mianowany członkiem Kongregacji Nauki Wiary, a od 2009 również członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury.
2 lipca 2012[1] papież Benedykt XVI mianował go prefektem Kongregacji Nauki Wiary w miejsce odchodzącego na emeryturę kard. Williama Levady. Jednocześnie jako prefekt Kongeregacji Nauki Wiary został także przewodniczącym Papieskiej Komisji Ecclesia Dei, Papieskiej Komisji Biblijnej oraz Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Tego samego dnia papież podniósł go do godności arcybiskupa. Mianowany kardynałem przez papieża Franciszka na konsystorzu 22 lutego 2014. Papież Franciszek z dniem 1 lipca 2017[2] roku zwolnił go z funkcji Prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Na tym stanowisku zastąpił go abp Luis Francisco Ladaria Ferrer SJ, dotychczasowy sekretarz kongregacji.
Doktoraty honoris causa polskich uczelniach[edytuj | edytuj kod]
- 14 września 2004 Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego - rec. dorobku naukowego - ks. prof. Krzysztof Góźdź [3]
- 9 stycznia 2007 Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie;
- 13 listopada 2015 Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu - rec. dorobku naukowego - o. prof. Kazimierz Lubowicki OMI[4];
- 16 października 2017 Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie[5].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Chrystologia. Nauka o Jezusie Chrystusie, Kraków 1998.
- Msza święta. Źródło chrześcijańskiego życia, Lublin 2007.
- Ubóstwo, Lublin 2014.
- Nadzieja rodziny rozmowa z Carlosem Granadosem, Kraków 2014.
- Dogmatyka katolicka, Kraków 2015.
- Benedykt XVI i Papież Franciszek. Ich posługa w sukcesji Piotrowej. Dziesięć lat Papieża Benedykta XVI, Warszawa 2015.
- Traktat o łasce, Elbląg 2015.
- Papież. Posłannictwo i misja, Kraków 2017.
- Raport o stanie nadziei rozmowa z Carlosem Granadosem, Warszawa 2017.
- Chrystus jest zawsze nowoczesny. O Kościele, Zbawieniu, historii i współczesności z Kardynałem Gerhardem L. Müllerem rozmawia Paweł Lisicki, Łomża 2018.
- Drogowskazy na dzisiaj, Kraków 2018.
- Listy o kapłaństwie, Kraków 2019.
- Wiara w Boga we współczesnym świecie, Lublin 2020.
- Prawda. Raport o stanie Kościoła wywiad Martina Lohmanna z kard. Gerhardem L. Müllerem, Kraków 2021.
Manifest wiary[edytuj | edytuj kod]
W lutym 2019 r. ogłosił „Manifest Wiary” w związku z szerzącym się zamieszaniem w nauczaniu wiary[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ RINUNCE E NOMINE, press.vatican.va [dostęp 2019-08-25].
- ↑ Rinunce e nomine, press.vatican.va [dostęp 2019-08-25].
- ↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
- ↑ Bogumił Dudczenko, Kard. Gerhard L. Müller - Prefekt Kongregacji Nauki Wiary, Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu [dostęp 2019-03-02] (pol.).
- ↑ Doktorat honoris causa dla kard. G. L. Müllera i inauguracja nowego r.a. Galeria zdjęć 16 X 2017 | Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, upjp2.edu.pl [dostęp 2017-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-21].
- ↑ Maike Hickson, John-Henry Westen, Cardinal Müller issues Manifesto: A quasi correction of Pope Francis’ pontificate, LifeSite, 8 lutego 2019 [dostęp 2021-10-01] (ang. • pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie diecezji ratyzbońskiej (de.)
- Gerhard Ludwig Müller w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2014-06-29]
- Gerhard Ludwig Müller w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2011-01-14]
Liczba purpuratów wynosi 215 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 121
- Niemieccy kardynałowie
- Biskupi Kurii Rzymskiej
- Doktorzy honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II
- Doktorzy honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu
- Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Doktorzy honoris causa uczelni w Krakowie
- Biskupi Ratyzbony
- Niemieccy dogmatycy katoliccy
- Urodzeni w 1947
- Kardynałowie z nominacji Franciszka
- Wykładowcy Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium