Konrad Golniewicz

Konrad Eugeniusz Jan Golniewicz
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	3 października 1878 ; Bydgoszcz
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1944 ; Skarżysko-Kamienna
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Jednostki	67 pułk piechoty; 59 pułk piechoty Wielkopolskiej; 61 pułk piechoty; 58 pułku piechoty; 55 pułk piechoty
	Odznaczenia

Konrad Eugeniusz Jan Golniewicz (ur. 3 października 1878 w Bydgoszczy, zm. 1 sierpnia 1944 w Skarżysku-Kamiennej) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wacława, urzędnika kolejowego, i Emilii z domu Pryll.

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 67 pułk piechoty^[1]. Od 27 września do 2 października 1920 pełnił obowiązki dowódcy 59 pułku piechoty Wielkopolskiej^[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 61 pułk piechoty^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 133. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 61 pp^[4]. Później został przeniesiony do 58 pułku piechoty w Poznaniu i przydzielony na stanowiska komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto^[5]. 1 października 1923 został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych DOK VII^[6]. Z dniem 1 marca 1924, w związku z likwidacją Rezerwy Oficerów Sztabowych, został przydzielony do macierzystego 58 pp z równoczesnym odkomenderowaniem do Szefostwa Inżynierii i Saperów DOK VII w Poznaniu^[7]^[8]. W sierpniu 1925 został przeniesiony do 55 pułku piechoty w Lesznie na stanowisko komendanta składnicy wojennej^[9]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku^[10].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[11].

Konrad Golniewicz był żonaty z Anielą Nehring (ur. 4 czerwca 1890 w Gnieźnie), z którą miał dwie córki: Halinę (ur. 4 listopada 1919 w Gnieźnie) i Marcelę (ur. 16 stycznia 1922 w Bydgoszczy). Od 21 kwietnia 1926 rodzina Golniewiczów mieszkała w Poznaniu^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (18 października 1932)^[13]
Krzyż Walecznych^[14]
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 22 grudnia 1928^[15], 7 czerwca 1939^[16])

Przypisy

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 600.
↑ Księga chwały 1992 ↓.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 182, 633.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 29.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 290, 400, 1475.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 114.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 264, 345.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 82 z 8 sierpnia 1925 roku, s. 451.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 990.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 899.
↑ M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 290.
↑ M.P. z 1928 r. nr 296, poz. 727 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu wielkopolskim”.
↑ M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Księga chwały piechoty. Bronisław Prugar-Ketling (red.). Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_27_z_21_lipca_1920_roku,_s._600-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 600.

[CITEREFKsięga_chwały1992-2] Księga chwały 1992 ↓.

[CITEREFSpis_oficerów1921182,_633-3] Spis oficerów 1921 ↓, s. 182, 633.

[CITEREFLista_starszeństwa192229-4] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 29.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923290,_400,_1475-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 290, 400, 1475.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_58_z_6_września_1923_roku,_s._547-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 547.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_23_z_11_marca_1924_roku,_s._114-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 114.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924264,_345-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 264, 345.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_82_z_8_sierpnia_1925_roku,_s._451-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 82 z 8 sierpnia 1925 roku, s. 451.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_5_lutego_1927_roku,_s._38,_44-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934326,_990-11] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 990.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928899-12] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 899.

[13] M.P. z 1932 r. nr 245, poz. 270 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923290-14] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 290.

[15] M.P. z 1928 r. nr 296, poz. 727 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu wielkopolskim”.

[16] M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]