Konstanty Kisiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Kisiel
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1894
Paszele

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1931
Lida

Przebieg służby
Lata służby

do 1931

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski
Samoobrona Lidzka

Jednostki

Lidzki Pułk Strzelców
6 Brygada Korpusu Ochrony Pogranicza
55 Poznański Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Krzyż św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie)

Konstanty Kisiel (ur. 1894 w Paszelach, zm. 18 stycznia 1931 w Lidzie) – rosyjski i polski wojskowy, uczestnik I wojny światowej, oficer Armii Imperium Rosyjskiego, I Korpusu Polskiego w Rosji, Samoobrony Lidzkiej i Wojska Polskiego, w tym Korpusu Ochrony Pogranicza.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 marca 1894 roku we wsi Paszele, w powiecie oszmańskim guberni wileńskiej. Pobierał nauki początkowe w rodzinnej wsi, potem wstąpił do Seminarium Duchownego w Wilnie. Jeszcze przed wybuchem I wojny światowej opuścił je i pracował prywatnie jako praktykant aptekarski w Wilnie. W 1915 roku wyjechał do Moskwy, gdzie w I Moskiewskim Korpusie Kadeckim Katarzyny II złożył egzamin uprawniający go do otrzymania stopnia oficerskiego w Armii Imperium Rosyjskiego. W tym samym roku został mianowany chorążym. Brał udział w walkach na froncie wschodnim I wojny światowej na Ukrainie[1].

W 1917 roku opuścił wojsko rosyjskie w stopniu sztabskapitana i wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Po jego rozformowaniu powrócił w rodzinne strony. W pierwszych dniach stycznia 1919 roku wstąpił do Samoobrony Lidzkiej w stopniu porucznika. Później był kolejno dowódcą kompanii[1] i zastępcą dowódcy batalionu w oddziale mjr. Władysława Dąbrowskiego. Następnie pełnił funkcję dowódcy batalionu w Lidzkim Pułku Strzelców. W 1926 roku został przeniesiony do 6 Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 57. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W listopadzie 1928 roku został przeniesiony z KOP do 55 Poznańskiego pułku piechoty w Lesznie[3]. Podczas ćwiczeń wojskowych nabawił się przeziębienia, a następnie ciężkiej choroby płuc. We wrześniu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[4]. Zmarł 18 stycznia 1931 roku w Lidzie[5]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w tym samym mieście[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dziczkaniec 2010 ↓, s. 84
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 122.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 379.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 289.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 131.
  6. Dziczkaniec 2010 ↓, s. 85
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 140.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 3 marca 1926 roku, s. 72.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]