Konstantynów Głębocki (majątek)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstantynów Głębocki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Koroby

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Konstantynów Głębocki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Konstantynów Głębocki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, w prawym górnym rogu znajduje się punkt z opisem „Konstantynów Głębocki”
Ziemia55°07′38″N 27°30′36″E/55,127222 27,510000

Konstantynów Głębocki – dawny majątek. Tereny, na których leżał, znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Koroby.

Dawniej używana nazwa – Konstantynów-Dwór.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1870 roku majątek leżał w wołoście Wierzchnie, w powiecie dziśnieńskim guberni wileńskiej. Wieś leżała 82 km od stolicy powiatu, Dzisny. W 1883 roku wieś razem z folwarkami Michalin i Bujnin zajmowała 3500 mórg, w tym 1000 mórg lasu. W dobrach znajdowała się gorzelnia oraz młyn. Budynki gospodarskie były murowane z cegły. Dobra należały wówczas do Michała Okuszki.

W dwudziestoleciu międzywojennym majątek Konstantynów Głębocki (lub Konstantynów Dziśnieński) leżał w granicach II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Głębokie, w powiecie dziśnieńskim, w województwie wileńskim.

W czasach zaborów w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku w majątku był pałac mieszczący kościół filialny parafii w Udziale, gorzelnia i młyn. Wszystkie zabudowania były murowane. Własność Okuszków[1].

W latach 1921–1945 folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Wierzchnie, od 1929 roku w gminie Głębokie.

Podworskie zabudowania gospodarcze

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 85 osób, 79 było wyznania rzymskokatolickiego a 6 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwały 73 osoby[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Konstantynowie i prawosławnej w miejscowości Wierzchnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Wierzchni[4].

Dwór Okuszków[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się dwór wzniesiony w latach 30. XIX wieku przez Okuszków. Budynek jest zrujnowany. Obok stoi świren. Przy dworze znajdował się piękny ogród i dwa stawy hodowlane. W jednym z nich hodowano drapieżne ryby. Według Piotra Rałowicza, miejscowego krajoznawcy, dno stawów wyłożone było deskami by zapobiec zaglonieniu.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Konstantynów, dwór, powiat dzisieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 363.
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 75.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 747.