Przejdź do zawartości

Kowalik wspaniały

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kowalik wspaniały
Sitta formosa[1]
Blyth, 1843
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kowaliki

Rodzaj

Sitta

Gatunek

kowalik wspaniały

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kowalik wspaniały[3] (Sitta formosa) – gatunek małego ptaka z rodziny kowalików (Sittidae). Występuje miejscowo w południowo-wschodniej Azji. Narażony na wyginięcie.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy gatunek opisał angielski zoolog i farmaceuta, Edward Blyth. Opis ukazał się w 1843 na łamach The journal of the Asiatic Society of Bengal. Blyth przydzielił nowemu gatunkowi nazwę Sitta formosa[4], która jest obecnie (2020) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny[5]. Holotyp pochodził z miasta Dardżyling w Indiach. Pokrewieństwo kowalika wspaniałego w stosunku do innych kowalików jest niejasne. Niektórzy autorzy wydzielają go do rodzaju Callisitta. Lśniące, niebieskie elementy upierzenia wskazywałyby pokrewieństwo z kowalikiem krasnodziobym (S. frontalis) oraz okularowym (S. azurea), jednak kowalik wspaniały występuje po wschodniej stronie Himalajów i ma unikatowy wzór na upierzeniu[6]. S. formosa jest gatunkiem monotypowym[5][6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała wynosi około 16,5 cm[6]. Wymiary szczegółowe: długość skrzydła u samca 98–109 mm, u samicy – 97–100 mm, długość ogona u samca 48–60 mm, u samicy – 52–56 mm, długość dzioba – 20–24,9 mm, skoku – 19–22 mm[7]. Brak informacji o masie ciała[6][7]. Wierzch ciała od czoła po grzbiet porastają pióra czarne. Pióra na czole mają delikatne, białe końcówki. Na wierzchu głowy, karku i w górnej części grzbietu końcówki piór mają kolor liliowobiały, fiołkowo-niebieski lub chabrowy; łączą się ze sobą i formują barwne pasy. Barkówki, niższa część grzbietu, kuper i pokrywy nadogonowe mają kolor niebieski (według autora w odcieniu nieba). Najdłuższe spośród pokryw nadogonowych niekiedy są zwieńczone białymi końcówkami. Środkowa para sterówek niebieska, miejscami z szarym odcieniem. Sterówki z par od 2. do 6. czarne, zakończone na szaroniebiesko i obrzeżone w kolorze kwiatów lnu. Sterówki par od 4. do 6. przed końcem mają białą plamkę. Pokrywy skrzydłowe mniejsze niebieskie (według autora w kolorze kwiatu lnu). Pokrywy skrzydłowe średnie czarne, u nasady bardziej szare, a obrzeżone na biało (na chorągiewkach zewnętrznych te obrzeżenia mają niebieski odcień). Pokrywy skrzydłowe większe czarne, u nasady niebieskie, zakończone biało. Skrzydełko czarne. Pokrywy lotek I rzędu czarne z fiołkowo-niebieskimi krawędziami. Same lotki I i II rzędu są czarne; lotki III rzędu wyróżniają szerokie, matowoniebieskie krawędzie, na dwóch najbardziej wewnętrznych białe. Na lotkach I rzędu, a dokładniej bliższej nasady połowie chorągiewki zewnętrznej, można dostrzec fiołkowo-niebieskie krawędzie. Kantarek i brew brudnobiałe, występuje zmienna ilość czarnych pasków i pomarańczowo-cynamonowego odcieniu. Za okiem przebiega nieregularny, ciemny pas. Broda, gardło i pokrywy uszne brudnobiałe, boki szyi i pozostała część spodu ciała pomarańczowo-cynamonowa; najintensywniej ten kolor widać na bokach oraz w okolicach kloaki, za to na pokrywach podogonowych jest jaśniejszy i bardziej płowy. Nogawice smoliście brązowe. Pokrywy podskrzydłowe czarne, przez spodnią część lotek I rzędu przebiega skośny biały pas[7].

Tęczówka czerwonobrązowa po ciemnobrązową, dziób czarny (żuchwa u nasady biaława), nogi i stopy żółtobrązowe, oliwkowobrązowe lub zielonawe[7].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Kowalik wspaniały występuje w południowo-wschodniej Azji. W Indiach można go napotkać w północno-wschodnim Bengalu Zachodnim, Arunachal Pradesh oraz Asam. W Bhutanie występuje w południowo-zachodniej, centralnej i wschodniej części kraju. W Mjanmie wykazany z północnych, wschodnich i zachodnich okolic państwa – ze stanu Kaczin, okolic góry Saramati, Gór Arakańskich oraz działu wodnego rzek Saluin i Mekong. W Chinach znany jedynie z południowej części Huanglianshan Nature Reserve w południowym Junnanie. W Tajlandii występuje w Parku Narodowym Doi Phu Kha (w Prowincji Nan). W Laosie spotykany w północnej i wschodnio-centralnej części kraju (w Górach Annamski). W północnym Wietnamie występuje w północnym Toninie[6].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Środowiskiem życia kowalików wspaniałych są wiecznie zielone lasy i lasy mieszane. W północnej Birmie stwierdzony również na terenach otwartych z porozrzucanymi drzewami. W północno-wschodnich Indiach porze letniej ma występować na wysokości 1500–2100 m n.p.m., prawdopodobnie do 2400 m n.p.m. W Birmie był stwierdzany na wysokości 975–1830 m n.p.m. Zwyczaje słabo poznane. Kowalik wspaniały był obserwowany samotnie, w parach lub grupach 4–5 ptaków, często z innymi gatunkami. Zwykle żeruje wysoko w koronach drzew między mchami, porostami, storczykowatymi i innymi epifitami. Rusza się podobnie do innych kowalików, jednak wolniej[7].

Osobnik sfotografowany w Bhutanie

Rozród słabo poznany. W północno-wschodnich Indiach okres lęgowy przypada na kwiecień i maj. Gniazdo umieszczone jest w dziupli drzewa 2–8 m nad ziemią, stwierdzane było w dębach oraz rododendronach, zarówno żywych jak i martwych. Zbudowane jest z liści i kory, a wyściełane futrem, na przykład bambusowców. Zniesienie liczy 4–6 jaj o skorupce białej w czerwone plamki. Znane wymiary to 20,8 na 15,3 mm[7].

Status i zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje kowalika wspaniałego za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 (stan w 2020). Liczebność populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 2500–9999 dorosłych osobników, a jej trend uznawany jest za spadkowy[2]. Zagrożeniem dla gatunku jest wycinka lasów lub ich fragmentów pod uprawy, w Wietnamie i Laosie także celem pozyskania drewna (zwłaszcza Fokienia hodginsii); do tego nadmierny wypas i pożary. BirdLife International wymienia 38 ostoi ptaków IBA, w których występuje kowalik wspaniały. Są to także obszary chronione. Z bhutańskich ostoi wymienia 3 parki narodowe: Dżigme Senge Wangczʽuk, Gjepo Manas i Tʽrumsingla. Z indyjskich ostoi wymienia m.in. parki narodowe Neora Valley i Singalila[8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sitta formosa, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b BirdLife International, Sitta formosa, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-09] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Sittidae Lesson, 1828 - kowaliki - Nuthatches (wersja: 2019-05-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-19].
  4. Edward Blyth. Mr. Blyth's Report for December Meeting, 1842, with Addenda subsequently appended. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 143, s. 938, 1843. 
  5. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nuthatches, Wallcreeper, treecreepers, mockingbirds, starlings, oxpeckers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-09]. (ang.).
  6. a b c d e Harrap, S.: Beautiful Nuthatch (Sitta formosa). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (3 marca 2016)].
  7. a b c d e f Simon Harrap & David Quinn: Tits, Nuthatches and Treecreepers. Bloomsbury Publishing, 2010, s. 172–173. ISBN 978-1-4081-3518-1.
  8. Beautiful Nuthatch Sitta formosa. BirdLife International. [dostęp 2015-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 października 2015)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]