Saluin
|
||
 Satelitarne zdjęcie delty rzeki (1994) |
||
| Kontynent | Azja | |
| Rzeka | ||
| Długość | 3200[1] km | |
| Powierzchnia zlewni | 325 000[1] km² | |
| Źródło | ||
| Miejsce | Tanggula Shanmai | |
| Wysokość | 5350 | |
| Współrzędne | 32°43′15″N 92°13′33″E/32,720833 92,225833 | |
| Ujście | ||
| Recypient | Morze Andamańskie | |
| Wysokość | 0 | |
| Współrzędne | 16°11′39″N 97°35′00″E/16,194167 97,583333 | |
| Mapa | ||
 Mapa zlewiska Saluinu |
||
Saluin (chiń. upr.: 怒江; pinyin: Nù Jiāng; tyb. རྒྱལ་མོ་རྔུལ་ཆུ།, Wylie rGyl mo rNGul chu, ZWPY Nag qu; birm. သံလွင်မြစ်) – rzeka w Chinach i Mjanmie.
Swoje źródła rzeka ma w lodowcach gór Tangla. Saluin płynie na wschód przez Wyżynę Tybetańską, potem skręca na południe i płynie wąską doliną, równolegle do górnego Mekongu i Jangcy. W górnym biegu posiada liczne progi i wodospady. Następnie przepływa skrajem Wyżyny Junnan-Kuejczou, przez Wyżynę Szan, by wpaść do Morza Andamańskiego (zatoka Mortaban]]. Największym miastem, przez które przepływa, jest Mulmejn[1]. Charakteryzuje się bardzo wysokimi wahaniami poziomu między okresem suszy a monsunów - ok. 20 m[2]. Nie ma większych dopływów, powierzchnia dorzecza wynosi 325 tys. km², a na większości swej długości (łącznie 3200 km) jest niespławna[1].
Do żeglugi nadaje się tylko pierwsze 120 km dolnego biegu[2]; wyżej liczne przeszkody w szybkim nurcie nie pozwalają na takie wykorzystanie rzeki (poza, lokalnie, niewielkimi jednostkami), w związku z czym rzeka wykorzystywana jest głównie do spławiania drewna[3]. Płynąc w większości głębokim kanionem, stanowi poważną barierę dla komunikacji wschód-zachód; przekracza ją w środkowym biegu Droga Birmańska[2]. W biegu dolnym wyznacza częściowo granicę birmańsko-tajlandzką (ok. 130 km)[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Saluin. W: Słownik geografii świata. Józef Szaflarski (red.). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971, s. 733.
- ↑ a b c Thanlwin. W: The Columbia Encyclopedia. The Columbia University Press, 2016.
- ↑ a b Salween River (ang.). W: Encyclopædia Britannica Online [on-line]. Encyclopædia Britannica Inc., 2016. [dostęp 2016-04-03].
