Przejdź do zawartości

Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku
Zabytek: nr rej. 802/64 z dnia 14.04.1964[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Kluczbork

Adres

Plac Gdacjusza 1

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Parafia

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Kluczborku

Imię

Chrystusa Zbawiciela

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku”
Położenie na mapie gminy Kluczbork
Mapa konturowa gminy Kluczbork, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku”
Położenie na mapie Kluczborka
Mapa konturowa Kluczborka, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku”
Ziemia50°58′21,551″N 18°12′46,040″E/50,972653 18,212789
Strona internetowa

Kościół Ewangelicko-Augsburski imienia Chrystusa Zbawiciela w Kluczborku – polski parafialny kościół Ewangelicko-Augsburski, należący do diecezji katowickiej, znajdujący się przy placu Gdacjusza w Kluczborku.

Historia i wnętrze kościoła

[edytuj | edytuj kod]
Nawa główna - w głębi prezbiterium

Gotycki[2] kościół ewangelicko-augsburski i jego wieża widokowa jest jednym z najcenniejszych i najstarszych zabytkowych obiektów Kluczborka. Został zbudowany w XIV wieku na miejscu poprzedniego, pochodzącego z 1298 roku. Wybudowana wówczas świątynia składała się z XIII-wiecznego prezbiterium (wykonana we wczesnogotyckim stylu) oraz z XIV-wiecznej wieży. W wyniku częstych pożarów kościół był wielokrotnie odbudowywany, przez co zmieniał swój wygląd. Od 1527 roku jest świątynią ewangelicką. Pożar z 1737 roku spowodował całkowite zniszczenie świątyni, ratusza i budynków mieszkalnych. Odbudowano wieżę, a także nawę boczną (w części zachodniej kościoła). Drewniany strop zastąpiono sklepieniem.

W latach 17431745 wnętrze kościoła zostało ponownie gruntownie przebudowane. Obecny wystrój świątyni utrzymany jest w ulubionym przez rokoko kolorach: białym i złotym. Bogato zdobione rzeźby i płaskorzeźby są prawdziwymi perłami sztuki sakralnej z okresu baroku. Datowane są na lata 17501760. Z tego okresu pochodzą też m.in. ołtarz, ambona, chrzcielnica i prospekt organowy. W latach 17951797 nadbudowano górną kondygnację wieży, a w 1806 roku zamontowano na niej zegar. Około 1821 roku dach pokryto dachówką, a kopułę wieży blachą. Po południowej stronie kościoła dobudowano zakrystię. W latach 17081769 plac wokół kościoła służył jako cmentarz.

Pod koniec 2021 roku zakończyły się prace konserwatorskie. Renowacjom poddane zostały drzwi wejściowe, fragmenty elewacji jak i okna witrażowe. Dodatkowo na wieży został osadzony krzyż wraz z kapsułą czasu[3].

Organy

[edytuj | edytuj kod]
Organy

Organy, jak i obecny wystrój kościoła, pochodzą z lat 1750–1760. Zaprojektowane zostały przez Leopolda Jaschke z Wrocławia w stylu regencyjno-rokokowym. W 1899 r. instrument przebudowała firma Schlag & Söhne ze Świdnicy[4][5].

Wyremontowane organy w kościele umożliwiły zorganizowanie cyklów koncertów organowych w wykonaniu wybitnych polskich i zagranicznych wykonawców od 1985 roku do chwili obecnej[6]. Dyspozycja instrumentu:

Manuał I Manuał II Pedał
1. Floete 8' 1. Prog. Harm. 3 fach 1. Posaune 16'
2. Gemshorn 8' 2. Geigenprinzipal 8' 2. Quinte 10 2/3'
3. Gambe 8' 3. Gedackt 16' 3. Octavbass 8'
4. Principal 8' 4. Salicet 8' 4. Cello 8'
5. Hohfloete 4' 5. Flaut travers 4' 5. Violon 16'
6. Octave 4' 6. Octave 4' 6. Bassfloete 8'
7. Rauschquinte 2 fach 7. Portunal 8' 7. Subbass 16'
8. Bordun 16' 8. Aeoline 8'
9. Cornett 3 fach 9. Lieblich Gedackt 8'
10. Mixtur 3-4 fach
11. Trompete 8'

Dzwony

[edytuj | edytuj kod]
Dzwony

W przeszłości świątynia ta posiadała trzy dzwony, które wskutek pożarów kościoła w latach 1659, 1737, 1788 i 1795 ulegały zniszczeniu. Po pierwszym pożarze w 1659 r. odlano tylko jeden dzwon – duży. Średni dzwon odlano w 1693, a mały w 1694 r. Wszystkie dzwony odlała Ludwisarnia Petera Brucka w Brzegu. Po kolejnym pożarze (1737) odlano nowe dzwony – duży i średni w Ludwisarni Schnellenratha we Wrocławiu. 29 września 1738 r. zabiły one po raz pierwszy. W 1781 odlano tylko jeden dzwon, którego fundatorem był Ludwik Ostadlo. Instrument ten posiadał napis testamentowy mówiący o tym, aby co rok 22 czerwca dzwonił godzinę upamiętniając godzinę śmierci fundatora.

Obecnie na wieży wiszą trzy dzwony wykonane ze starych nadtopionych dzwonów w Ludwisarni Kriegera we Wrocławiu[7]. Odzywają się na rozpoczęcie i zakończenie nabożeństwa. Inskrypcja na jednym z nich mówi: ,,Błogosławieni są ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je"[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2012-10-03].
  2. Dzieje Kościoła i Parafii Ewangelickiej pod wezwaniem "Zbawiciela" w Kluczborku. [dostęp 2012-10-22].
  3. Mirosław Dragon, Trwa remont najstarszego kościoła w Kluczborku. To jeden z najcenniejszych zabytków w mieście [ZDJĘCIA] [online], Kluczbork Nasze Miasto, 7 listopada 2021 [dostęp 2022-01-03] (pol.).
  4. Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], organy.pro [dostęp 2021-09-26].
  5. Kluczbork ( Kościół ewangelicko-augsburski) [online], musicamsacram.pl [dostęp 2023-07-28] (pol.).
  6. Koncerty organowe [online], kluczbork.luteranie.pl [dostęp 2023-07-28].
  7. Zdjęcia - Polska / Kluczbork - Kościół ewangelicki - Dzwony na wieży [online], www.fototrip.pl [dostęp 2021-09-26].
  8. Kazimierz Stefańczyk, Kluczborskie dzwony, „Wczoraj, Dzisiaj, Jutro”, Opole : Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydziału Kultury [etc.], 1967-1999., 1999, s. 27-30.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]