Przejdź do zawartości

Kościół św. Marcina i św. Małgorzaty w Porębie Żegoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół
św. Marcina i św. Małgorzaty
Zabytek: nr rej. A-600 [A-1462/M] z 7 lutego 1989[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Poręba Żegoty

Adres

ul. św. Marcina 47
32-566 Alwernia

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Marcina w Porębie Żegoty

Wezwanie

św. Marcina i św. Małgorzaty

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Marcina i św. Małgorzaty”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Marcina i św. Małgorzaty”
Położenie na mapie powiatu chrzanowskiego
Mapa konturowa powiatu chrzanowskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Marcina i św. Małgorzaty”
Położenie na mapie gminy Alwernia
Mapa konturowa gminy Alwernia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościółśw. Marcina i św. Małgorzaty”
Ziemia50°03′27,299″N 19°33′38,300″E/50,057583 19,560639
Strona internetowa

Kościół św. Marcina i św. Małgorzatyrzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Porębie Żegoty w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Alwernia.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Obiekt wybudowano w 1762 roku z fundacji kasztelana wojnickiego Franciszka Szwarcenbarg–Czernego - ówczesnego właściciela wsi - obok poprzedniego drewnianego kościoła wzmiankowanego w latach 1325–1327[2][3]. Na początku XXI wieku przeprowadzono prace konserwatorskie ołtarza głównego, ambony, polichromii w prezbiterium oraz konserwację i remont elewacji zewnętrznej. Prace współfinansowane były przez Małopolski Urząd Marszałkowski, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Program Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007–2013 (współfinansowany ze środków Unii Europejskiej), Lokalną Grupę Działania „Partnerstwo na Jurze” oraz wiernych[4].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Budynek późnobarokowy murowany, sklepiony, jednonawowy z wieżą częściowo wtopioną w elewacje zachodnią. W latach 1898–1899 dobudowano według projektu Zygmunta Hendla po stronie wschodniej nowe prezbiterium i transept. Wewnątrz modernistyczna polichromia z 1910 roku - szkoła warsztatu Stanisława Wyspiańskiego. Ściany zewnętrzne z podziałami ramowymi, narożniki zaokrąglone[5][4].

Wyposażenie wnętrza

[edytuj | edytuj kod]

Kościół z plebanią i ogrodzeniem został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Wnętrze kościoła.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]