Kwas 4,4′-bifenylodikarboksylowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwas 4,4′-bifenylodikarboksylowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C14H10O4

Masa molowa

242,23 g/mol

Wygląd

beżowy proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

787-70-2

PubChem

13084

Podobne związki
Podobne związki

kwas tereftalowy, kwas 4,4″-terfenylodikarboksylowy, bifenyl

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwas 4,4'-bifenylodikarboksylowy, H2BPDC – organiczny związek chemiczny z grupy dikarboksylowych kwasów aromatycznych, pochodna bifenylu. W warunkach pokojowych jest beżowym ciałem stałym[1].

Można go otrzymać z bifenylu w dwuetapowej syntezie wykorzystując acylowanie Friedela-Craftsa, a następnie utlenianie powstałego produktu[3].

Kwas znalazł zastosowanie jako organiczny linker w syntezie szkieletów metalo-organicznych[3][4][5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Biphenyl-4,4′-dicarboxylic acid, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 2 lutego 2022, numer katalogowy: 225266 [dostęp 2022-04-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. Rebecca B. DeVasher, Lucas R. Moore, Kevin H. Shaughnessy, Aqueous-Phase, Palladium-Catalyzed Cross-Coupling of Aryl Bromides under Mild Conditions, Using Water-Soluble, Sterically Demanding Alkylphosphines, „Journal of Organic Chemistry”, 69 (23), 2004, s. 7919–7927, DOI10.1021/jo048910c (ang.), zob. Supporting Information.
  3. a b Alireza Hashemzadeh i inni, Effects of length and number of aromatic rings in carboxylic acid ligands on structure and optical properties of lead(II) coordination polymers, „Research on Chemical Intermediates”, 43 (10), 2017, s. 5741–5753, DOI10.1007/s11164-017-2960-1 (ang.).
  4. Sachin Chavan i inni, H2storage in isostructural UiO-67 and UiO-66 MOFs, „Physical Chemistry Chemical Physics”, 14 (5), 2012, s. 1614–1626, DOI10.1039/C1CP23434J (ang.).
  5. Michael J. Katz i inni, A facile synthesis of UiO-66, UiO-67 and their derivatives, „Chemical Communications”, 49 (82), 2013, s. 9449–9451, DOI10.1039/C3CC46105J (ang.).
  6. Kristian Blindheim Lausund i inni, MOF thin films with bi-aromatic linkers grown by molecular layer deposition, „Journal of Materials Chemistry A”, 8 (5), 2020, s. 2539–2548, DOI10.1039/C9TA09303F (ang.).