Przejdź do zawartości

Lafawndah

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lafawndah
Ilustracja
Lafawndah (2016)
Imię i nazwisko

Yasmine (Yasmin) Dubois

Gatunki

muzyka eksperymentalna, avant-pop

Zawód

kompozytorka, producentka muzyczna

Aktywność

od 2014

Wydawnictwo

Concordia, Latency, !K7 Records, Warp Records

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lafawndah, właściwie Yasmine (Yasmin) Dubois – francuska piosenkarka i wykonawczyni muzyki eksperymentalnej i avant-pop, producentka muzyczna oraz artystka multimedialna pochodzenia egipsko-irańskiego. Wydała 2 albumy studyjne oraz szereg teledysków.

Życiorys i twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Yasmine Dubois jest pół Iranką, pół Egipcjanką, dorastała w Teheranie i Paryżu[1]. W Paryżu studiowała sztukę na Sorbonie, po czym zamieszkała w Meksyku (gdzie grała w zespole Nidada), a potem w Brooklynie i Los Angeles[2].

Podczas pobytu w Paryżu zapoznała się z zouk, muzyką karnawałową w szybkim rytmie, wywodzącą się z francusko-karaibskiej Gwadelupy. Postanowiła udać się na tę wyspę wraz ze swoją przyjaciółką i współproducentką Emily King, noszącą pseudonim Garagembanda. Po przyjeździe została przedstawiona mało znanemu pionierowi muzyki zouk, Jean-Claude’owi Bicharze[3]. Na Gwadelupie stawiała pierwsze kroki jako artystka solowa tworząc nowoczesną wersję zouk. Współpracowała z Garagembandą zgłębiając tajniki technologii studyjnej, eksperymentując między innymi z dźwiękami rechoczących żab. Jak stwierdziła „chciałam, żeby brzmienie było nasycone otoczeniem – wilgocią, zapachami, rytmami”. Krytycy porównywali jej ówczesne dokonania między innymi do FKA Twigs[1]. Podczas pobytu na Gwadelupie nagrała swoją debiutancką EP-kę, zatytułowaną własnym pseudonimem, która ukazała się w 2014 roku. Producentką EP-ki była Garagembanda[4]. W tym samym roku wystąpiła jako wokalistka w utworze „Lung” zespołu Teengirl Fantasy[2].

W lipcu 2015 roku Lafawndah wzięła udział w organizowanej przez MoMA PS1 corocznej imprezie Warm Up, plenerowym cyklu muzycznym prezentującym w każdą sobotę to, co najlepsze w undergroundowej muzyce eksperymentalnej[5]. W tym samym roku podpisała kontrakt nagraniowy z wytwórnią Warp Records, a 18 listopada opublikowała samodzielnie wyreżyserowany teledysk „Tan”, zwiastujący jej nową EP-kę pod tym tytułem, której wydanie Warp zapowiedziała na 5 lutego następnego roku. Artystka powiedziała w wywiadzie dla magazynu The Fader, że „Tan” była pierwszą piosenką, którą napisała na EP-kę w swoim domu na Fire Island, w Nowym Jorku[6].

Tan (2016)

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec stycznia 2016 roku Warp Records opublikowała kolejny singiel z mającej się ukazać EP-ki – „Town Crier”. Razem z nim Lafawndah opublikowała wywiad, który przeprowadziła z wizjonerem rzecznictwa społecznego i reform politycznych, profesorem prawa na Harvardzie i wieloletnim orędownikiem kwestii praw autorskich w Internecie, Lawrence’em Lessigiem. Tematem ich rozmowy było obywatelskie nieposłuszeństwo i sposoby zmobilizowania niezadowolonych ludzi do działania[7]. 18 lutego singiel doszedł do 39. miejsca na liście Official Vinyl Singles Chart oraz do 58. na Official Physical Singles Chart Official Charts Company[8].Tan została wydana w Wielkiej Brytanii 5 lutego. Zawarte na niej utwory Lafawndah napisała wspólnie z Janivą Ellis i wyprodukowała razem z Aaronem Davidem Rossem, L-Vis 1990, Nickiem Weissem i Tamerem Fahrim Özgönencem[9]. EP-ka prezentuje znacznie bardziej agresywne beaty, wtapia się w nowoczesną, elektroniczną muzykę pop, nie rezygnując jednak z wpływów folklorystycznych. W tekstach artystka zajmuje się przede wszystkim swoją rolą kobiety w społeczeństwie i wynikającymi z niej relacjami z innymi kobietami. Promocji EP-ki towarzyszyły misternie wyprodukowane teledyski[1].

W czerwcu opublikowała cover hitu szwedzkiej grupy popowej Ace of Base „All That She Wants” z 1992 roku, zrealizowany we współpracy wideo z artystką Analisą Teachworth z agencji cyfrowej 4REAL[10].

Latem 2017 roku Lafawndah pojawiła się w Paryżu, by wystąpić na plenerowym pokazie Kenzo SS18, do którego napisała również ścieżkę dźwiękową. Zaprezentowała przy okazji kilka własnych utworów, w tym nową piosenkę, zatytułowaną „Oasis”[11]. 10 listopada udostępniła, wyłącznie na stronie The Fader, swój nowy mixtape, zatytułowany Honey Colony, na którym znalazły się remiksy utworów Keleli, londyńskiej piosenkarki Klein, brooklińskiej piosenkarki i wiolonczelistki Kelsey Lu oraz paryskiej artystki Bonnie Banane[12].

W 2018 roku Lafawndah, wspierana przez firmę modową Kenzo, współpracowała z Partelem Olivą, japońskim eksperymentatorem jazzowo-folkowym oraz designerem i filmowcem przy intermedialnym projekcie performance „Le Renard Bleu”[1].

Ancestor Boy (2019)

[edytuj | edytuj kod]

22 marca 2019 roku Lafawndah wydała nakładem wytwórni Concordia/!K7 Records swój debiutancki album studyjny, Ancestor Boy[13], który 18 kwietnia wyszedł jako podwójny EP. W jego nagraniu udział wzięło kilkunastu zaproszonych artystów, w tym autorzy i producenci: Aaron David Ross, L-Vis 1990, Nick Weiss i Areski Belkacem, wiolonczelista Patrick Belaga, trębacz Jon Hassell i perkusjonista April Centrone. Lafawndah była autorką tekstów, muzyki i producentką albumu[14]. Inspiracją albumu było jej wędrowne życie między Teheranem a Paryżem, a później mieszkanie w Nowym Jorku, Meksyku i Londynie, co znalazło swój wyraz w rozpiętości gatunkowej i stylistycznej albumu, od ambientu poprzez pop, trip-hop do muzyki industrialnej[15]. Wraz z reżyserką Claire Arnold Lafawndah wyreżyserowała teledysk do jednego z utworów albumu „Daddy”. W teledysku wystąpiła wspólnie ze swoją matką Zohreh tańcząc flamenco[16]. Album otrzymał średnią ocenę 74/100 z komentarzem „ogólnie pozytywne recenzje” na podstawie 6 recenzji krytycznych zebranych w serwisie Metacritic[17] oraz 72/100 na podstawie 5 recenzji krytycznych zebranych w serwisie Album of the Year[18]. Album znalazł się na liście najlepszych albumów 2019 roku, zestawionej przez redakcję magazynu Resident Advisor z komentarzem: „jej debiutancki album jest jak dotąd najbardziej sugestywnym projektem, z łagodnymi, ale odważnymi sentymentami na temat geografii, tożsamości i intymności”[19].

W czerwcu 2020 roku ukazał się miks didżejski Lafawndah, FACT Mix 764, zrealizowany dla magazynu Fact. Zawierał remiksy utworów takich artystów jak: Elysia Crampton Chuquimia, Saint Abdullah, Crystallmess, DJ Arafat czy Nkisi[20]. W sierpniu tego samego roku artystka otrzymała nagrodę AIM Independent Music Awards w kategorii: Best Independent Remix In Association With Designscene za remiks utworu „X Nídia Rework” Tourista[21].

The Fifth Season (2020)

[edytuj | edytuj kod]

8 września 2020 roku nakładem wytwórni Latency ukazał się we Francji drugi album Lafawndah, The Fifth Season. W jego realizacji udział wzięli znani z poprzedniego albumu producenci Aaron David Ross, Nicholas Weiss, a ponadto tubista Theon Cross, jego brat Nathaniel – puzonista i perkusjonistka Valentina Magaletti, która była również współautorką kilku utworów. Lawfandah skomponowała utwory, wyprodukowała je, napisała do nich teksty oraz odpowiadała za ich stronę wokalną[22]. Album otrzymał średnią ocenę 75/100 z komentarzem „ogólnie pozytywne recenzje” na podstawie 4 recenzji krytycznych zebranych w serwisie Metacritic[23] oraz 69/100 na podstawie 4 recenzji krytycznych zebranych w serwisie Album of the Year[24]. Płyta została oceniona przez magazyn jako „minimalistyczna, pełna przestrzeni i światła”, będąca „jakby rozwinięciem jej EP-ki z 2018 roku, Le Renard Bleu”[25].

W lipcu 2022 roku Lafawndah wzięła udział w 7 edycji eksperymentalnego festiwalu muzycznego Terraforma w Mediolanie[26].

Jesienią 2023 roku razem z Nightfeelings (Nickiem Weissem), Slavą i Aaronem Davidem Rossem wystąpiła w zorganizowanej w Great Hall Metropolitan Museum of Art wielokanałowej instalacji wideo Jacolby’ego Satterwhite’a „A Metta Prayer”. Oparte na wygenerowanym komputerowo pejzażu wyobrażonego Nowego Jorku, wideo zawierało [renderingi ponad stu obiektów z kolekcji stałej Muzeum, trójwymiarowe animacje i sekwencje akcji na żywo[27].

Motto artystyczne

[edytuj | edytuj kod]

W rozmowie z magazynem Spex sformułowała motto swojej twórczości: „Dla mnie każda sztuka ma prawo istnieć tylko wtedy, gdy zawiera w sobie coś nowego. Jeśli znajdzie swój własny język. Przynajmniej ja tak uważam”[1].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie strony artystki na Discogs (o ile nie zaznaczono inaczej)[28]:

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • Ancestor Boy (2019)
  • The Fifth Season (2020)

EP-ki i single

[edytuj | edytuj kod]

Miksy didżejskie

[edytuj | edytuj kod]
  • FACT Mix 764 (2020)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e laut.de: Lafawndah. laut.de. [dostęp 2024-06-08]. (niem.).
  2. ↑ a b Andy Kellman: Lafawndah Biography. AllMusic. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  3. ↑ Adam Bychawski: Lafawndah: ‘When you’re listening to my music, I want to control your body’. The Guardian. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  4. ↑ a b Maya Kalev: LAFAWNDAH - LAFAWNDAH EP. Resident Advisor. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  5. ↑ Fact: FACT x MoMA PS1 Warm Up 2015 Mix 3 – LAFAWNDAH. Fact. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  6. ↑ Emer Hughes: Lafawndah Signs To Warp And Premieres Self-Directed “Tan” Video. The Fader. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  7. ↑ Harley Brown: Lafawndah Interviews Lawrence Lessig to Accompany New Track ‘Town Crier’. Spin. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  8. ↑ Official Charts Company: LAFAWNDAH. officialcharts.com. [dostęp 2024-06-09]. (ang.).
  9. ↑ Lafawndah – Tan. Discogs. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  10. ↑ Nina Posner: You Have To Watch This Video For Lafawndah's Eerie Ace Of Base Cover. The Fader. [dostęp 2024-06-10]. (ang.).
  11. ↑ Ruth Saxelby: Listen To A Thrilling New Lafawndah Song In Her Mix For Kenzo. The Fader. [dostęp 2024-06-10]. (ang.).
  12. ↑ Aimee Cliff: Listen to Lafawndah’s unreal remixes of Kelela, Kelsey Lu, and more. The Fader. [dostęp 2024-06-10]. (ang.).
  13. ↑ Lafawndah – Ancestor Boy. Discogs. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  14. ↑ Lafawndah – Ancestor Boy. Discogs. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  15. ↑ Gunseli Yalcinkaya: The 20 best albums of 2019. dazeddigital.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  16. ↑ Henry Bruce-Jones: Lafawndah flamenco dances with her mother in her video for ‘DADDY’. Fact. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  17. ↑ Metacritic: Ancestor Boy by Lafawndah. Metacritic. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  18. ↑ Album of the Year: Lafawndah – Ancestor Boy. Album of the Year. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  19. ↑ RA staff: 2019's Best Albums. Resident Advisor. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  20. ↑ Fact: Fact mix 764: Lafawndah. Fact. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  21. ↑ Lars Brandle: Flying Lotus, FKA Twigs, Vince Clarke & More Win at 2020 AIM Awards. Billboard.com. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  22. ↑ Lafawndah – The Fifth Season. Discogs. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  23. ↑ Metacritic: The Fifth Season by Lafawndah. Metacritic. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  24. ↑ Album of the Year: Lafawndah – The Fifth Season. Album of the Year. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  25. ↑ Jemima Skala: The Fifth Season: Lafawndah. Pitchfork. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  26. ↑ RA: Terraforma 2022. Resident Advisor. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  27. ↑ The Met: A Metta Prayer: Lafawndah | Nightfeelings | Slava | Aaron David Ross. engage.metmuseum.org. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  28. ↑ Lafawndah. Discogs. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lafawndah&oldid=73961766”