Langur
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Presbytis[1] | |||
| Eschscholtz, 1821[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – langur posiwiały (P. thomasi) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
langur | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Presbytis mitrata Eschscholtz, 1821 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Langur[5] (Presbytis) – rodzaj ssaka naczelnego z podrodziny gerez (Colobinae) w rodzinie koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[6][7][8].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 25,7–61 cm, długość ogona 56–89 cm; masa ciała 4,3–9 kg[7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Presbytis: gr. πρεσβυτις presbutis „staruszka”, od πρεσβυτης presbutēs „starzec”; być może również od greckiego słowa πρεσβυτερος presbuteros „senior, ksiądz”[9].
- Corypithecus: gr. κορυς korus, κορυθος koruthos „kask, hełm”; πιθηκος pithēkos „małpa”[10]. Gatunek typowy: Semnopithecus frontatus S. Müller, 1838.
- Lophopithecus: gr. λοφος lophos „grzebień”; πιθηκος pithēkos „małpa”[11]. Gatunek typowy: Simia melalophos Raffles, 1821.
- Presbypithecus: gr. πρέβυς prebys „stary”; πιθηκος pithēkos „małpa”[12]. Nowa nazwa dla Presbytis Reichenbach, 1862.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[6][5]:
- Presbytis thomasi (Collett, 1893) – langur posiwiały
- Presbytis frontata (S. Müller, 1838) – langur białoczelny
- Presbytis chrysomelas (S. Müller, 1838) – langur sarawaski
- Presbytis hosei (O. Thomas, 1889) – langur szary
- Presbytis canicrus (G.S. Miller, 1934) – langur kalimantański
- Presbytis sabana (O. Thomas, 1893) – langur siwoczuby
- Presbytis robinsoni O. Thomas, 1910 – langur tajski
- Presbytis femoralis (W. Martin, 1838) – langur przepasany
- Presbytis percura Lyon, 1908 – langur reliktowy
- Presbytis natunae (O. Thomas & Hartert, 1894) – langur natuański
- Presbytis potenziani (Bonaparte, 1856) – langur mentawajski
- Presbytis siberu (Chasen & Kloss, 1928) – langur ciemnobrzuchy
- Presbytis comata (Desmarest, 1822) – langur szpakowaty
- Presbytis mitrata Eschscholtz, 1821 – langur czepcowy
- Presbytis melalophos (Raffles, 1821) – langur czarnoczuby
- Presbytis siamensis (S. Müller & Schlegel, 1841) – langur białoudy
- Presbytis sumatrana (Müller & Schlegel, 1841) – langur sumatrzański
- Presbytis bicolor Aimi & Bakar, 1992 – langur dwubarwny
- Presbytis rubicunda (S. Müller, 1838) – langur kasztanowy
Opisano również azjatycki wymarły gatunek z miocenu[13]:
- Presbytis sivalensis (Lydekker, 1878)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Presbytis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.F. von Eschscholtz: Beschreibung einer neuen Affengattung Presbytis mitrata. W: O. von Kotzebue: Entdeckungs-Reise in die Süd-See und nach der Berings-Strasse zur Erforschung einer nordöstlichen Durchfahrt unternommen in den Jahren 1815, 1816, 1817, und 1818, auf Kosten Sr. Erlaucht des Herrn Reichs-Kanzlers Grafen Rumanzoff auf dem Schiffe Rurick unter dem Befehle des Lieutenants der Russisch-Kaiserlichen Marine Otto von Kotzebue. Weimar: Verlegt von den Gebrüdern Hoffmann, 1821, s. 196. (niem.).
- ↑ a b Trouessart 1879 ↓, s. 53.
- ↑ Trouessart 1879 ↓, s. 52.
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 50–51. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 248–252. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 715–723. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Presbytis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-08].
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 562.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 201.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 383.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 561.
- ↑ R. Lydekker. Notices of Siwalik Mammals. „Records of the Geological Survey of India”. 11, s. 70, 1878. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- É.L. Trouessart. Revision synoptique du Genre Semnopitheque (Semnopithecus) et description de quelques espèces rares ou peu connues. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 3e Série. 7, s. 48-59, 1879. (fr.).
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).