Lech Olejnik (muzyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Lech Olejnik (fagocista))
Lech Olejnik
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1952
Wągrowiec

Data i miejsce śmierci

18 lutego 2018
Szczecin

Instrumenty

fagot

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

fagocista, pedagog

Lech Olejnik (ur. 25 lipca 1952 w Wągrowcu, zm. 18 lutego 2018 w Szczecinie) – polski artysta muzyk, fagocista, pedagog muzyczny związany ze Szczecinem.

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Lech Olejnik ukończył w roku 1976 Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Gdańsku (obecnie Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku) w klasie fagotu. Swoją działalność artystyczną i pedagogiczną związał ze Szczecinem. W 1976 roku rozpoczął pracę w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie, w której był fagocistą do 2008 roku. Z filharmonią koncertował w wielu krajach w Europie. Kilkakrotnie wystąpił z orkiestrą Filharmonii Szczecińskiej w roli solisty. Jako instrumentalista współpracował z wieloma dyrygentami m.in. Stefanem Marczykiem, Walerianem Pawłowskim, Józefem Wiłkomirskim, Janem Szyrockim. Jako kameralista występował z wieloma muzykami ze środowiska muzycznego Szczecina, grał również w Kwartecie Współczesnym, Kwartecie Dętym, Camerata Nova oraz w zespole Divertimento (w składzie: Lech Olejnik fagot, Tadeusz Wesołowski (1932–2005) flet, Franciszek Gajb (1937–2006) fortepian, Rajmund Brążkiewicz (1932–2020) obój, Piotr Piechocki (1963) klarnet).

Działalność pedagogiczna[edytuj | edytuj kod]

Jako pedagog muzyczny nauczał gry na fagocie we wszystkich szczecińskich szkołach muzycznych na poziomie podstawowym i średnim, związany był również ze szczecińską filią Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu jako straszy wykładowca. Jako nauczyciel klasy fagotu pracował w Państwowej Szkole I st. im. Tadeusza Szeligowskiego oraz w Zespole Szkół Muzycznych im. Feliksa Nowowiejskiego od roku 1981, w latach 1997–2005 był kierownikiem sekcji instrumentów dętych i perkusyjnych, przez kilka lat prowadził również szkolny big band.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia Szczecina Suplement III (pod red. Tadeusza Białeckiego), Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2007, str. 127.
  • Mikołaj Szczęsny: Szczecińscy Filharmonicy 1948–1998, Filharmonia Szczecińska, Szczecin 1999, str. 96, 158, 165, 167.