Leptodactylinae

	Leptodactylinae
	Werner, 1896
	; Przedstawiciel podrodziny – świstek pięciopalcy (Leptodactylus pentadactylus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	świstkowate
Podrodzina	Leptodactylinae
	Typ nomenklatoryczny
	Leptodactylus Fitzinger, 1826
Synonimy
	Cystignathi Tschudi, 1838; Cystignathidae — Günther, 1858; Plectromantidae Mivart, 1869; Cystignathina — Mivart, 1869; Adenomeridae Hoffmann, 1878; Cystignathinae — Gadow, 1901; Leptodactylinae — Metcalf, 1923; Leptodactylydae — Lutz, 1954; Leptodactyloidea — Reig, 1972;
	Cystignathi Tschudi, 1838; Cystignathidae — Günther, 1858; Plectromantidae Mivart, 1869; Cystignathina — Mivart, 1869; Adenomeridae Hoffmann, 1878; Cystignathinae — Gadow, 1901; Leptodactylinae — Metcalf, 1923; Leptodactylydae — Lutz, 1954; Leptodactyloidea — Reig, 1972;
Rodzaje
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies

Leptodactylinae – podrodzina płazów bezogonowych z rodziny świstkowatych (Leptodactylidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące od skrajnie południowego Teksasu (Stany Zjednoczone), stanu Sonora (Meksyk) i północnych Antyli, na południe do Brazylii^[11].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należą następujące rodzaje^[11]:

Adenomera Steindachner, 1867
Hydrolaetare Gallardo, 1963
Leptodactylus Fitzinger, 1826
Lithodytes Fitzinger, 1843 – jedynym przedstawicielem jest Lithodytes lineatus (Schneider, 1799) – nibydrzewołaz złotopasy^[12]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Rodzaj typowy: Cystignathus Wagler, 1830 (= Leptodactylus Fitzinger, 1826).
↑ Rodzaj typowy: Plectromantis Peters, 1862 (= Leptodactylus Fitzinger, 1826).
↑ Rodzaj typowy: Adenomera Steindachner, 1867.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Leptodactylinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 26, 78. (niem.).
↑ A.L.C.G. Günther. On the systematic arrangement of the tailless batrachians and the structure of Rhinophrynus dorsalis. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 26, s. 346, 1858. (ang.).
↑ Mivart 1869 ↓, s. 291.
↑ Mivart 1869 ↓, s. 293.
↑ C.K. Hoffmann: Klassen und Ordnungen der Amphibien wissenschaftlich dargestelldt in Wort un Bild. W: H.G. Bronn (red.): Die Klassen und Ordnungen des Thier-Reichs wissenschaftlich dargestelldt in Wort und Bild. Cz. 6. Leipzig und Heidelberg: C. F. Winter, 1878, s. 613. (niem.).
↑ H. Gadow: Amphibia and reptiles. London: Macmillan and co., limited, 1901, s. 139. (ang.).
↑ M.M. Metcalf. The opalinid ciliate infusorians. „Bulletin of the United States National Museum”. 120, s. 272, 1923. (ang.).
↑ B. Lutz. Anfibios anuros do Distrito Federal/The frogs of the Federal District of Brazil. „Memórias do Instituto Oswaldo Cruz”. 52, s. 172, 1954. (port. • ang.).
↑ O.A. Reig: Macrogenioglottis and the South American bufonid toads. W: W.F. Blair (red.): Evolution in the Genus Bufo. Austin and London: University of Texas Press, 1972, s. 29. ISBN 978-0292720015. (ang.).
↑ ^a ^b D. Frost: Leptodactylinae Werner, 1896 (1838). [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-01-10]. (ang.).
↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 434. ISBN 83-01-14344-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

S.G. Mivart. On the classification of the anurous batrachians. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 37, s. 280–295, 1869. (ang.).

[a-2] Rodzaj typowy: Cystignathus Wagler, 1830 (= Leptodactylus Fitzinger, 1826).

[b-5] Rodzaj typowy: Plectromantis Peters, 1862 (= Leptodactylus Fitzinger, 1826).

[c-8] Rodzaj typowy: Adenomera Steindachner, 1867.

[itis-1] Leptodactylinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Tschudi-3] J.J. von Tschudi: Classification der Batrachier mit Berücksichtigung der fossilen Thiere dieser Abtheilung der Reptilien. Neuchâtel: Petitpierre, 1838, s. 26, 78. (niem.).

[Günther-4] A.L.C.G. Günther. On the systematic arrangement of the tailless batrachians and the structure of Rhinophrynus dorsalis. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 26, s. 346, 1858. (ang.).

[CITEREFMivart1869[https://www.biodiversitylibrary.org/page/28663184#page/355/mode/1up_291]-6] Mivart 1869 ↓, s. 291.

[CITEREFMivart1869[https://biodiversitylibrary.org/page/28663186_293]-7] Mivart 1869 ↓, s. 293.

[Hoffmann-9] C.K. Hoffmann: Klassen und Ordnungen der Amphibien wissenschaftlich dargestelldt in Wort un Bild. W: H.G. Bronn (red.): Die Klassen und Ordnungen des Thier-Reichs wissenschaftlich dargestelldt in Wort und Bild. Cz. 6. Leipzig und Heidelberg: C. F. Winter, 1878, s. 613. (niem.).

[Gadow-10] H. Gadow: Amphibia and reptiles. London: Macmillan and co., limited, 1901, s. 139. (ang.).

[Metcalf-11] M.M. Metcalf. The opalinid ciliate infusorians. „Bulletin of the United States National Museum”. 120, s. 272, 1923. (ang.).

[Lutz-12] B. Lutz. Anfibios anuros do Distrito Federal/The frogs of the Federal District of Brazil. „Memórias do Instituto Oswaldo Cruz”. 52, s. 172, 1954. (port. • ang.).

[Reig-13] O.A. Reig: Macrogenioglottis and the South American bufonid toads. W: W.F. Blair (red.): Evolution in the Genus Bufo. Austin and London: University of Texas Press, 1972, s. 29. ISBN 978-0292720015. (ang.).

[Frost-14] D. Frost: Leptodactylinae Werner, 1896 (1838). [w:] Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-01-10]. (ang.).

[pwn-15] Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 434. ISBN 83-01-14344-4.

[1]

[a]

[2]

[3]

[b]

[4]

[5]

[c]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]