Lew Leon Bukowiecki
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Lew Leon Bukowiecki, ps. L. Buk, El Be, Well (ur. 9 sierpnia 1916 w Cichowie, zm. 2 maja 2005) – polski krytyk filmowy, dziennikarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Mieczysława (tytularnego generała brygady WP) i Aleksandry z Dzierżykraj-Morawskich (uczestniczki powstania wielkopolskiego, rozstrzelanej przez Niemców w 1940). Uczęszczał do gimnazjum im. Mickiewicza w Poznaniu, po maturze rozpoczął studia na Wydziale Ekonomiczno-Politycznym Uniwersytetu Poznańskiego, ale nauki nie ukończył, powołany na dwa lata do wojska. Później rozpoczął studia w Wyższej Szkole Dziennikarstwa w Warszawie, ale ponownie nauki nie mógł ukończyć, tym razem wobec wybuchu II wojny światowej.
Okres okupacji przeżył pracując jako robotnik; po wojnie przez krótki czas administrował dawnym majątkiem rodziców Cichowo. Wysiedlony z Cichowa przeniósł się do Kościana, gdzie założył pismo „Kościański Biuletyn Informacyjny”. W 1946 osiadł w Łodzi, gdzie wspólnie z Jerzym Giżyckim i Zbigniewem Piterą powołał do życia tygodnik „Film”; był pierwszym sekretarzem redakcji. Po przeprowadzce do Warszawy pisał recenzje filmowe m.in. do „Rzeczypospolitej”, „Przeglądu Socjalistycznego”, „Robotnika”, „Trybuny Ludu”. Przez 25 lat prowadził kino studyjne „Bajka” w Warszawie, potem kino „Muranów”. Był również społecznym kuratorem dla nieletnich sądu warszawskiego.
Działał m.in. w Stowarzyszeniu Filmowców Polskich i Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich. Kontynuował współpracę w pismami filmowymi po przejściu na emeryturę w 1981, opublikował Wspomnienia kinomana (1997). Był odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Z małżeństwa z Heleną Marią z Lubowieckich (zm. 1992) miał dwóch synów; Aleksander (ur. 1945) został dziennikarzem prasy kolejowej, Andrzej (ur. 1955) krytykiem filmowym „Życia Warszawy”.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 71-3-19/20)[1].
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL[edytuj | edytuj kod]
Według zachowanych akt SB znajdujących się w archiwach IPN w latach 1947-1970 Leon Bukowiecki był tajnym i świadomym współpracownikiem SB o pseudonimie „Maszyna” i "999"[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Dom Wydawniczy „Elipsa”, Warszawa 2000
- Tadeusz Tulibacki, Lew Leon Bukowiecki (1916-2005), „Gazeta Wyborcza”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDRA WOYDAŁOWICZOWA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-14].
- ↑ Joanna Siedlecka: Biografie odtajnione. Z archiwów literackich bezpieki. Zysk i S-KA, 2015, s. 138. ISBN 978-83-7785-773-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lew Leon Bukowiecki na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Całkowite ofilmienie – film dokumentalny z 2004 r. o L. L. Bukowieckim w reż. Agnieszki Gumułki w zasobach Ninateki