Przejdź do zawartości

Liga złamanych serc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Liga złamanych serc
The Broken Hearts Club: A Romantic Comedy
Gatunek

komedia romantyczna

Rok produkcji

2000

Data premiery

29 stycznia 2000 r.

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

94 minuty

Reżyseria

Greg Berlanti

Scenariusz

Greg Berlanti

Muzyka

Christophe Beck

Zdjęcia

Paul Elliott

Scenografia

Charles Daboub Jr.,
Mark Macauley

Kostiumy

Mas Kondo

Montaż

Todd Busch

Produkcja

Mickey Liddell,
Joseph Middleton

Wytwórnia

Banner Entertainment
Meanwhile Films

Dystrybucja

Sony Pictures Classics

Budżet

ok. 1 000 000 USD

Liga złamanych serc (tytuł oryg. The Broken Hearts Club: A Romantic Comedy, skr. The Broken Hearts Club) – amerykański film fabularny (komedia romantyczna) w reżyserii Grega Berlantiego z 2000 roku. Fabuła skupia się na perypetiach sześciu kalifornijskich przyjaciół-homoseksualistów oraz postaci z nimi związanych. Akcja toczy się wokół restauracji należącej do Jacka, starszego kolegi bohaterów, który służy im ojcowskimi poradami; w knajpie spotykają się i wspólnie dyskutują. Główne postaci przynależą do tytułowej ligi softballowej. Przyjaciele uzależnieni są od siebie nawzajem, wspierają się w ciężkich sytuacjach, jak utrata bliskiej osoby, poszukiwanie miłości czy wreszcie odkrywanie samego siebie.

Projekt jest debiutem reżyserskim Berlantiego, a scenariusz filmu opiera się na doświadczeniach twórcy związanych z kręgiem jego znajomych. Obraz zebrał pozytywne recenzje krytyków, będąc chwalony za zobrazowanie homoseksualnych bohaterów jako zwyczajnych, przeciętnych mężczyzn. Liga złamanych serc skupia się na tematach uniwersalnych − romansach, akceptacji i jedności rodzinnej, miast na bardziej kontrowersyjnych i stereotypowych dla kinematografii LGBT tematach: przebieg AIDS, coming out oraz przypadkowy bądź mechaniczny seks[1].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Film opowiada o codziennym życiu grupy homoseksualnych przyjaciół z West Hollywood. Dennis jest głównym bohaterem filmu, dwudziestoośmioletnim fotografem oraz częstym organizatorem imprez z udziałem najbliższych mu przyjaciół. Jako osoba homoseksualna ujawnił się dopiero na trzy lata przed akcją filmu. Podczas jednego z przyjęć organizowanych w jego domu Dennis poznaje Kevina, młodszego od siebie, lekko zagubionego chłopaka, z którym zaczyna się spotykać; wystawia to przyjaźń całej grupy na próbę. Cole, nie odnoszący sukcesów aktor, jest najprzystojniejszy oraz najbardziej charyzmatyczny z grona przyjaciół i wykorzystuje swój urok osobisty przy uwodzeniu kolejnych mężczyzn. Zdarza mu się − zupełnie nieświadomie − sypiać z sympatiami kolegów. Najmłodszy z grupy, Benji, zamiłowanie odnajduje w treningach na siłowni oraz flirtowaniu ze świetnie zbudowanymi sportowcami. Jego kłopoty rozpoczynają się, gdy wiąże się z nieodpowiednim mężczyzną, który wprowadza go w świat ciężkich narkotyków. Howie, student psychologii, znany jest z wnikliwego analizowania każdej sytuacji oraz porównywania przyjaciół do gwiazd filmowych. Związek Howiego z jego stałym partnerem, Marshallem, od dawna przechodzi na przemian wzloty i kryzysy. Patrick jest tyleż cyniczny, co niepewny siebie. Siostra bohatera, lesbijka, prosi go o pomoc przy spłodzeniu dziecka jej i partnerki. Taylor chełpi się statusem mężczyzny zajętego, tkwiącego w długotrwałym związku. Gdy jednak niespodziewanie zostaje porzucony przez ukochanego, zdaje się na łaskę przyjaciół, z których dotąd potrafił pokpiwać.

Wszyscy przynależą do tytułowej ligi softballowej, "Złamanych Serc", którą trenuje Jack, sympatyczny, podstarzały homoseksualista, właściciel lokalnej restauracji. Rola Jacka jest wśród sześciu młodych gejów znacząca; jest on ich przyjacielem oraz mentorem.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Scenariusz Ligi złamanych serc został napisany przez Grega Berlantiego na podstawie jego autentycznych przeżyć związanych z grupą własnych przyjaciół. Jawnie homoseksualny reżyser wątek fabularny związku Howiego i Marshalla oparł na wątkach autobiograficznych[2]. Film nakręcono w ciągu dwudziestu dni z budżetem bliskim miliona dolarów[2].

Muzyka

[edytuj | edytuj kod]

Autorem muzyki filmowej jest Christophe Beck. W obrazie wykorzystano piosenki zespołu pop-rockowego The Carpenters, a właściwie ich covery, w wykonaniu Mary Beth Maziarz, artystki z Los Angeles. Soundtrack z filmu opublikowano 19 września 2000 roku nakładem wytwórni WILL Records (obecnie Lakeshore Records).

Na ścieżce dźwiękowej znalazły się kolejne utwory[3]:

  1. The Miracles − "Love Machine, Part 1"
  2. Giorgio Moroder vs. Danny Tenaglia − "From Here to Eternity" (Radio Edit)
  3. Shannon − "Let the Music Play" (Junior Vasquez Mix)
  4. Barry Harris − "Beg for It" (Mad Tizzy Mix)
  5. Kim English − "Time for Love"
  6. G.T.S. feat. Loleatta Holloway − "Share My Joy"
  7. Kim English − "Learn2Love"
  8. Kym Mazelle − "Young Hearts Run Free"
  9. Mary Beth Maziarz − "(They Long to Be) Close to You"
  10. Mary Beth Maziarz − "We've Only Just Begun"

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2001, Casting Society of America, USA:
    • nominacja do nagrody Artios w kategorii najlepszy casting do niezależnego filmu fabularnego
  • 2001, GLAAD Media Awards:
    • nagroda GLAAD Media w kategorii wybitny film − wydanie (DVD − przyp.) limitowane

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]