Linia kolejowa Tallinn – Keila

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Tallinn – Keila
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Zarządca

EVR Infra

Długość

26,9 km

Rozstaw szyn

1520 mm

ilustracja
Historia
Rok otwarcia

1870

Rok elektryfikacji

1924, 1958

Linia kolejowa Tallinn – Keila – linia kolejowa w Estonii łącząca stację Tallinn ze stacją Keila.

Linia na całej długości jest zelektryfikowana i dwutorowa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Linia została zbudowana w latach 1869-1870 i otwarta 24 października?/5 listopada 1870 jako część linii Rewel - Bałtijskij Port, wchodzącej w skład Kolei Bałtyckiej, łączącej te miasta z Petersburgiem[1][2][3]. Po I wojnie światowej linia znalazła się w Estonii.

W 1924 zelektryfikowano odcinek Tallinn – Pääsküla. 20 września 1924 przejechał nim pierwszy pociąg elektryczny z najwyższymi osobami w państwie, na czele ze starszym państwa Friedrichem Akelem, na pokładzie. Była to pierwsza zelektryfikowana linia kolejowa nie tylko w Estonii, ale i w państwach bałtyckich. W 1935 z Tallinna do Haapsalu rozpoczął kursowanie pierwszy w Estonii pociąg spalinowy. Tabor elektryczny został rozkradziony przez Sowietów po zajęciu Estonii przez ZSRR w 1940 i wywieziony w okolice Permu. W późniejszych latach zdemontowano również trakcję. Sieć została odbudowana w 1946. Elektryfikacje dalszej części linii do Keili przeprowadzano już pod okupacją sowiecką. Oddano ją do użytku 19 lipca 1958[3][4].

Początkowo linia leżała w Imperium Rosyjskim, w latach 1918 - 1940 położona była w Estonii, następnie w Związku Sowieckim (1940 - 1991). Od 1991 ponownie znajduje się w granicach niepodległej Estonii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 1872 Карта Шуберта. [dostęp 2022-10-26]. (ros.).
  2. Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912). [dostęp 2022-10-26]. (ros.).
  3. a b TALLINN - KEILA. [dostęp 2022-10-26]. (est.).
  4. Ajalugu. Elektriraudtee AS. [dostęp 2022-10-26]. (est.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]