Lucjan Zarzecki
| ||
Data urodzenia | 1873 | |
Data śmierci | 1925 | |
Narodowość | polska |
Lucjan Zarzecki (ur. 1873, zm. 1925) – polski pedagog.
Zajmował się głównie dydaktyką ogólną oraz dydaktyką matematyki, a także problematyką wychowania narodowego. Uważał, że głównym celem nauczania oraz wychowania powinno być kształcenie charakteru. Zarzecki ukończył studia w 1897 r. na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu w Petersburgu. Po studiach pracował jako nauczyciel matematyki oraz wykładowca dydaktyki matematyki. Od 1921 r. kierował on Katedrą Pedagogiki w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1922 został redaktorem naczelnym „Przeglądu Pedagogicznego” wydawanego przez Towarzystwo Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych[1]. Jako były dyrektor Polskiej Macierzy Szkolnej 31 grudnia 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 30-4-24)[3].
Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]
- Charakter jako cel wychowania, Warszawa 1918
- O idei naczelnej polskiego wychowania, Warszawa 1919
- O zadaniach nauczyciela polskiego, 1919
- Nauczania matematyki początkowej (części 1-3, 1919-1920)
- Dydaktyka ogólna, czyli kształcenie charakteru przez nauczanie, Lwów – Warszawa 1920
- Szkoła pracy, Warszawa 1921
- Wstęp do pedagogiki, Lwów – Warszawa 1922
- Charakter i wychowanie, Warszawa 1924
- Wychowanie narodowe, Warszawa 1926
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Durka , Wybrane problemy z działalności wydawniczej Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych w dwudziestoleciu międzywojennym, [w:] Iwonna Michalska, Grzegorz Michalski (red.), Działalność instytucji wydawniczych na rzecz oświaty i edukacji w XX i pierwszych latach XXI wieku, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2014, s. 45-57, ISBN 978-83-7969-165-4 .
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Stanisław Zarzecki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-21] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2007, s. 484.