Lucyna Kornobys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucyna Kornobys
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1978
Kamienna Góra

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska paraolimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 pchnięcie kulą (F34)
srebro Tokio 2020 pchnięcie kulą (F34)
Mistrzostwa świata IPC
złoto Dubaj 2019 pchnięcie kulą (F33)
srebro Christchurch 2011 rzut oszczepem (F33/34/52/53)
srebro Doha 2015 rzut oszczepem (F34)
srebro Londyn 2017 pchnięcie kulą (F34)
brąz Doha 2015 pchnięcie kulą (F34)
brąz Londyn 2017 rzut oszczepem (F34)
brąz Dubaj 2019 rzut oszczepem (F34)
Mistrzostwa Europy IPC
złoto Grosseto 2016 pchnięcie kulą (F34)
złoto Berlin 2018 pchnięcie kulą (F33)
złoto Bydgoszcz 2021 pchnięcie kulą (F34)
srebro Swansea 2014 pchnięcie kulą (F34)
srebro Swansea 2014 rzut oszczepem (F34)
brąz Grosseto 2016 rzut oszczepem (F34)
brąz Berlin 2018 rzut oszczepem (F34)
brąz Bydgoszcz 2021 rzut oszczepem (F34)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Lucyna Joanna Kornobys (ur. 17 lutego 1978 w Kamiennej Górze[1]) – polska niepełnosprawna lekkoatletka, medalistka igrzysk paraolimpijskich, mistrzostw świata i Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 15 roku życia w związku ze schorzeniami kolan jest osobą niepełnosprawną[2]. Ukończyła technikum gastronomiczne, a w 2005 studia z zakresu administracji na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracowała w zakładzie pracy chronionej, od 2007 była zatrudniona jako referent w zespole szkół. W 2011 podjęła pracę w urzędzie miasta w Jeleniej Górze, gdzie została urzędniczką zajmującą się m.in. sprawami osób niepełnosprawnych i wolontariatu[1][2].

Została zawodniczką Startu Wrocław, zajęła się uprawianiem siatkówki na siedząco, a także takich konkurencji lekkoatletycznych jak pchnięcie kulą, rzut oszczepem i rzut dyskiem[1].

Pierwszy medal mistrzostw świata (srebro w rzucie oszczepem w kategorii F33–34/52–53) zdobyła w 2011, w 2015 zajęła 2. miejsce w rzucie oszczepem (F34) i 3. miejsce w pchnięciu kulą (F34). W obu konkurencjach wywalczyła kilka medali mistrzostw Europy, w tym w 2016 złoty medal w pchnięciu kulą (F34). W tej konkurencji na Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 zajęła drugie miejsce[2].

Kolejne medale wywalczyła podczas mistrzostw Europy w Berlinie w 2018. Zajęła tam w rzucie oszczepem trzecie miejsce z wynikiem 16,22 m[3]. Zwyciężyła nadto w swojej kategorii w pchnięciu kulą. W obu konkurencjach pobiła rekord świata dla kategorii F33[4].

W 2019 zdobyła złoty medal w pchnięciu kulą w Dubaju na mistrzostwach świata, ustanawiając wynikiem 7,81 m rekord świata[5]. W 2021 wywalczyła mistrzostwo Europy w pchnięciu kulą i brązowy medal w rzucie oszczepem. Po raz drugi w karierze zdobyła również srebrny medal igrzysk paraolimpijskich[6].

W 2020 wyróżniona nagrodą „Sport bez Barier” w ramach Plebiscytu „Przeglądu Sportowego”[7][8].

W wyborach w 2024 uzyskała mandat radnej Jeleniej Góry z ramienia Koalicji Obywatelskiej[9].

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

  • Rekordy świata[10]
    • Pchnięcie kulą (F33) – 7,81 (15 listopada 2019, Dubaj)
    • Rzut dyskiem (F33) – 20,70 (9 września 2019, Sieradz)
    • Rzut oszczepem (F33) – 16,99 (10 listopada 2019, Dubaj)
  • Rekordy mistrzostw świata[11]
    • Pchnięcie kulą (F33) – 7,81 (15 listopada 2019, Dubaj)
    • Rzut oszczepem (F33) – 16,99 (10 listopada 2019, Dubaj)
  • Rekordy Europy[12]
    • Pchnięcie kulą (F33) – 7,81 (15 listopada 2019, Dubaj)
    • Rzut dyskiem (F33) – 20,70 (9 września 2019, Sieradz)
    • Rzut oszczepem (F33) – 16,99 (10 listopada 2019, Dubaj)
  • Rekordy mistrzostw Europy[13]
    • Pchnięcie kulą (F33) – 7,49 (20 sierpnia 2018, Berlin)
    • Rzut oszczepem (F33) – 16,22 (24 sierpnia 208, Berlin)

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Rok Zawody Miejscowość Konkurencja Wynik Pozycja
2011 Mistrzostwa świata Nowa Zelandia Christchurch Pchnięcie kulą (F32/33/34) 6,12 =CR 5. miejsce
Rzut oszczepem (F33/34/52/53) 14,09 2. miejsce
2012 Mistrzostwa Europy Holandia Stadskanaal Pchnięcie kulą (F54/55/56) 7,20 7. miejsce
Rzut oszczepem (F54/55/56) 16,57 5. miejsce
2013 Mistrzostwa świata Francja Lyon Pchnięcie kulą (F32/33/34) 6,56 12. miejsce
Rzut oszczepem (F33/34) 18,81 PB 5. miejsce
2014 Mistrzostwa Europy Wielka Brytania Swansea Pchnięcie kulą (F34) 7,39 2. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 16,32 2. miejsce
2015 Mistrzostwa świata Katar Doha Pchnięcie kulą (F34) 7,38 3. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 18,15 2. miejsce
2016 Mistrzostwa Europy Włochy Grosseto Pchnięcie kulą (F34) 8,33 PB 1. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 16,81 3. miejsce
Igrzyska paraolimpijskie Brazylia Rio de Janeiro Pchnięcie kulą (F34) 8,00 2. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 17,88 4. miejsce
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn Pchnięcie kulą (F34) 8,22 2. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 15,63 3. miejsce
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin Pchnięcie kulą (F33) 7,49 WR 1. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 16,22 WR 3. miejsce
2019 Mistrzostwa świata Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Pchnięcie kulą (F33) 7,81 WR 1. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 16,99 WR 3. miejsce
2021 Mistrzostwa Europy[6] Polska Bydgoszcz Pchnięcie kulą (F34) 8,78 1. miejsce
Rzut oszczepem (F34) 16,12 3. miejsce
Igrzyska paraolimpijskie[6] Japonia Tokio Pchnięcie kulą (F34) 8,60 2. miejsce

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2016-09-15].
  2. ↑ a b c Kornobys Lucyna. ipc.infostradasports.com. [dostęp 2016-09-16]. (ang.).
  3. ↑ Paralekkoatletyczne mistrzostwa Europy w Berlinie. Fenomenalny wieczór Polaków i worek medali. tvp.pl, 24 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-27].
  4. ↑ Biało-czerwoni lekkoatletyczną potęgą! Polska wygrała medalową klasyfikację mistrzostw Europy w Berlinie. parasportowcy.pl, 26 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-27].
  5. ↑ Jakub Guder: Lucyna Kornobys z rekordem świata i złotym medalem w Dubaju. gazetawroclawska.pl, 17 listopada 2019. [dostęp 2020-01-08].
  6. ↑ a b c Athletics: Kornobys Lucyna – Tokyo 2020 Paralympics. olympics.com. [dostęp 2021-08-31]. (ang.).
  7. ↑ Nagroda Sport bez Barier dla Lucyny Kornobys. polsatsport.pl, 4 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-08].
  8. ↑ Paulina Malinowska-Kowalczyk: Lucyna Kornobys Sportowcem Bez Barier 2019 roku!. paralympic.org.pl, 6 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-08].
  9. ↑ Wybory samorządowe 2024. pkw.gov.pl. [dostęp 2024-04-09].
  10. ↑ World Para Athletics World Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  11. ↑ World Para Athletics Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  12. ↑ World Para Athletics European Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  13. ↑ World Para Athletics European Championship Records. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. [dostęp 2020-01-20]. (ang.).
  14. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 78
  15. ↑ Odznaczenia dla paraolimpijczyków z letnich igrzysk w Tokio. prezydent.pl, 29 września 2021. [dostęp 2021-10-09].
  16. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1208
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucyna_Kornobys&oldid=73468770”