Przejdź do zawartości

Ludwik Jabłonowski (1784–1864)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Jabłonowski
Ilustracja
Herb
Prus III
Rodzina

Jabłonowscy

Data urodzenia

5 sierpnia 1784

Data i miejsce śmierci

31 marca 1864
Wenecja

Ojciec

Maciej Jabłonowski

Matka

Marianna Szeptycka

Żona

Karolina z Woynów
Ludwika Marin

Ludwik Jabłonowski herbu Prus III (ur. 5 sierpnia 1784, zm. 31 marca 1864 w Wenecji) – ziemianin z Galicji Wschodniej, urzędnik austriacki, poseł w Neapolu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Macieja i Marianny z Szeptyckich[1].

Był zwolennikiem austriackiego absolutyzmu, co pokazywał w czasie Kongresu wiedeńskiego oraz po Wiośnie Ludów (w 1851 wydał broszurę Das monarchische Prinzip und die Volksvertretung).

Od 1816 do 1822 był posłem w Neapolu. W 1831 oddał usługi posłom polskiego rządu powstańczego, pomagając im skontaktować się z wyższymi urzędnikami[1].

Otrzymał honorowe godności: Koniuszego (w 1817) i kuchmistrza Królestwa Galicji (1834). W 1820 potwierdzono jego tytuł książęcy. W 1831 został szambelanem cesarskim, a w 1833 – tajnym radcą[1].

W 1805 ożenił się z Karoliną z Woynów. Po jej śmierci ponownie ożenił się w 1841 z Ludwiką Marin. Był nałogowym karciarzem, co doprowadziło go do ruiny i koniec życia spędził żyjąc skromnie w Wenecji[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Stefan Kieniewicz, Ludwik Jabłonowski, www.ipsb.nina.gov.pl, 1964 [dostęp 2016-12-25].

Literatura

[edytuj | edytuj kod]