Ludwika Rychlewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwika Rychlewska
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1917
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 września 2010
Wrocław

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1951

Habilitacja

1961

Profesura

1972

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób prof. Rychlewskiej na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu

Ludwika Rychlewska (ur. 14 kwietnia 1917 we Lwowie, zm. 2 września 2010) – polska filolog klasyczna, wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzona 14 kwietnia 1917 r. we Lwowie. W młodości działała w harcerstwie (IX Lwowska Drużyna im. Haliny Grabskiej). Ukończyła Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Królowej Jadwigi we Lwowie[1], następnie od 1936 r. studiowała filologię klasyczną na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Pod okupacją sowiecką kontynuowała studia, a po ataku Niemiec na ZSRR uczyła się w ramach tajnego nauczania, ponadto udzielała także korepetycji z łaciny, również w ramach tajnego nauczania[2]. W czasie niemieckiej okupacji pracowała w instytucie Rudolfa Weigla jako karmiciel wszy[3]. W 1944 zdała egzaminy kończące studia w zakresie filologii klasycznej na lwowskim Uniwersytecie Iwana Franki[2].

Po wojnie przeniosła się do Wrocławia, gdzie dokończyła studia i 13 czerwca 1946 odebrała dyplom ukończenia studiów. Już od 1945 r. pracowała na UWr, początkowo przy urządzaniu pomieszczeń i porządkowaniu poniemieckiego księgozbioru. Pracę doktorską obroniła w 1951 r., habilitowała się na mocy uchwały z 1 lipca 1961 roku na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie pracy pt. Turpilii comici fragmenta edidit commentario critico et exegetico instruxit quaestiones Turpilianas praemisit L. R.[4], a w 1972 r. została mianowana profesorem nadzwyczajnym, zaś 11 lat później uzyskała nominację profesorską[2]. W trakcie pracy na uczelni pełniła funkcję, m.in. prodziekana Wydziału Filologicznego, dyrektora Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej, kierownika Zakładu Filologii Łacińskiej i kierownika Katedry Filologii Klasycznej II[1].

Na emeryturę przeszła w 1987 r., jednocześnie nie przerwała pracy naukowej. Zajmowała się literaturą antyczną, w szczególności zachowanymi fragmentarycznie eposami, komediami i tragediami rzymskimi. W szczególności badała dorobek leksykografa Noniusza, badania te stały się podstawą jej pracy doktorskiej. Autorka licznych prac naukowych, książek, artykułów naukowych i współtwórca słowników kultury antycznej[2].

Zmarła 2 września 2010 r.[5] i została pochowana na cmentarzu św. Rodziny we Wrocławiu[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ludwika Rychlewska : Nekrologi. Polska Press Sp. z o.o.. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  2. a b c d e f g Barbara Hartleb-Kropidło. Pożegnanie. Profesor Ludwika Rychlewska. „Acta Universitatis Wratislaviensis”. 3305, 2011. 
  3. ALFABETYCZNY WYKAZ OSÓB ZATRUDNIONYCH W INSTYTUCIE PROF. RUDOLFA WEIGLA I ZAWODY NIEKTÓRYCH Z NICH PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ. 2009-11-04. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  4. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1959–1961, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 76.
  5. Odeszła Profesor Ludwika Rychlewska. Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010-09-03. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
  6. Uniwersyteckie zaduszki 2016 — nowy przewodnik. Uniwersytet Wrocławski, 2016-10-22. [dostęp 2016-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-04)]. (pol.).