Lutung indochiński
Trachypithecus germaini[1] | |||
(A. Milne-Edwards, 1876) | |||
Lutung indochiński w zoo w Wietnamie w 2012 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
lutung indochiński | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7] | |||
Zasięg występowania | |||
Lutung indochiński[8] (Trachypithecus germaini) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Lutung indochiński występuje w kontynentalnej części południowo-wschodniej Azji w południowej Mjanmie, południowej Tajlandii, południowym Laosie, Kambodży (na zachód od rzeki Mekong) i południowym krańcu Wietnamu; wschodnią granicą może być rzeka Mekong[9].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1876 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards nadając mu nazwę Semnopithecus germani[2]. Holotyp pochodził z Kochinchiny i Kambodży[10].
T. germaini należy do grupy gatunkowej cristatus, wraz z blisko spokrewnionymi T. cristatus, T. auratus, T. margarita, T. mauritius i T. selangorensis[9][11]. T. germaini jest częściowo sympatryczny z T. barbei[9][11]. Istnieje bardzo odrębny, ale mało znany takson z północnego Wietnamu, który można przypisać do tego gatunku (jako forma caudalis)[9][11]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[9].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Trachypithecus: gr. τραχυς trakhus „szorstki, kudłaty”; πιθηκος pithēkos „małpa”[12].
- germaini: Louis Rodolphe Germain (1827–1917), oficer Armée de terre, weterynarz służący w Indochinach w latach 1862–1867 i Nowej Kaledonii w latach 1875–1878[13].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) około 55 cm, długość ogona 72–84 cm; masa ciała 6,5–7 kg[11]. Grzbiet zwykle w kolorze szarym. Brzuch, gardło i tylne nogi zwykle są jaśniejsze. Głowa otoczona jest wieńcem kremowych włosów. Dłonie i stopy małp mogą być czarne, podobnie jak część ogona. Są smukłe, a ich ogon jest zwykle dłuższy od ciała.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Trachypithecus germaini, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A. Milne-Edwards. Sur quelques Mammifères et Crustacés nouveaux. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Sixième série. 13, s. 8, 1876. (fr.).
- ↑ C.B. Kloss. On a collection of mammals from the coast and islands of south-east Siam. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1916, s. 32, 1916. (ang.).
- ↑ Kloss 1919 ↓, s. 340.
- ↑ Kloss 1919 ↓, s. 396.
- ↑ D.V. Tien. Sur Quelques Rares Mammifères au Nord du Vietnam. „Mitteilungen aus dem Zoologischen Museum in Berlin”. 53 (2), s. 325, 1977. (fr.).
- ↑ Trachypithecus germaini, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 52. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 260. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Trachypithecus (Trachypithecus) germaini. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-09-12].
- ↑ a b c d D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 744. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 683, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 151. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- C.B. Kloss. On mammals collected in Siam. „Journal of the Natural History Society of Siam”. 3 (4), s. 333–407, 1919. (ang.).
- T. Geissmann: Vergleichende Primatologie. Springer-Verlag, Berlin, 2003, ISBN 3-540-43645-6
- D.E. Wilson & D.M. Reeder: Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore, 2005, ISBN 0-8018-8221-4
- D. Zinner, G.H. Fickenscher & C. Roos: Family Cercopithecidae (Old World monkeys). s. 748 w Russell A. Mittermeier, Anthony B. Rylands & Don E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World – Volume 3: Primates. Lynx Editions, 2013, ISBN 978-8496553897