Lwinkowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lwinkowate
Stratiomyidae[1]
Latreille, 1802
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny lwinkowatych – lwinka kameleon
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

Stratiomyomorpha

Nadrodzina

Stratiomyoidea

Rodzina

lwinkowate

Lwinkowate[2], zmróżkowate[3] (Stratiomyidae) – rodzina owadów należąca do rzędu muchówek (Diptera), podrzędu krótkoczułkich (Brachycera). Obejmuje ponad 2700 opisanych gatunków o różnorodnej budowie i ubarwieniu. Larwy rozwijają się w martwej materii organicznej, pod korą lub w wodzie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Schemat użyłkowania skrzydła lwinkowatych. C – żyłka kostalna, Sc – żyłka subkostalna, od R1 do R5 – żyłki radialne,Rs – sektor radialny, od M1 do M4 – żyłki medialne, CuA – żyłka anterokubitalna, A1 – żyłka analna, h – żyłka poprzeczna barkowa, r-m – żyłka poprzeczna radialno-medialna, m-m – żyłka poprzeczna intermedialna, m-cu – żyłka poprzeczna medialno-kubitalna, d – komórka dyskoidalna, cup – komórka posterokubitalna.
Larwa Stratiomys longicornis
Zielonucha kształtna
Nemotelus uliginosus
Sargus bipunctatus
Pachygaster atra

Owad dorosły[edytuj | edytuj kod]

Muchówki o ciele długości od 2 do 28 mm, bardzo różnorodne pod względem kształtu ciała i ubarwienia. Wiele gatunków upodobnia się do os lub pszczół ubarwieniem i sposobem lotu, co jest przykładem mimikry[4]. Ciało pozbawione jest dużych szczecin[5].

Głowa zwykle półkulista, rzadziej kulista, przy czym twarz może być płaska, równomiernie zaokrąglona, rzadziej guzkowana lub wyciągnięta w ryjek (rostrum)[5][4]. Zarówno samce, jak i samice mogą być holoptyczne lub dychoptyczne. Przyoczka najczęściej rozmieszczone są na planie trójkąta równobocznego[5]. Czułki składają się ze zwykle krótkich nóżki i trzonka oraz rozmaicie wykształconego, 5–8-członowego biczyka, który może być dodatkowo zaopatrzony w wierzchołkową lub aristopodobną wić czułkową[4]. Aparat gębowy cechuje się dwu-, rzadziej jednoczłonowymi głaszczkami i zwykle mięsistym labellum[4].

Tułów cechuje mała, półokrągła tarczka, często zaopatrzona w 2–12 kolców. Odnóża pozbawione są ostróg na goleniach; wyjątkowo drobne ostrogi występują na ich środkowej parze[5][4]. Stopy zaopatrzone są w parę przylg i empodium. Skrzydła są przezroczyste, przydymione lub z wzorem, często pomarszczone. Żyłka kostalna nie obiega skrzydła dookoła, lecz kończy się w okolicy jego wierzchołka lub wcześniej. Dobrze rozwinięta komórka dyskoidalna ma kształt pięcio- lub sześciokątu. Komórka posterokubitalna jest klinowato wydłużona i zamknięta[5].

Odwłok rozmaitego kształtu, od krępego i krótkiego po wydłużony[5][4]. Trzy do pięciu jego ostatnich segmentów jest niewidoczne wskutek wciągnięcia w głąb ciała. Samce mają stosunkowo duży aparat kopulacyjny o jednoczłonowych gonopodach. Samice mają miękkie pokładełko[5] i 3, wyjątkowo 2 spermateki[4].

Stadia rozwojowe[edytuj | edytuj kod]

Larwy mają ciało spłaszczone grzbietobrzusznie, o oskórku stwardniałym, wskutek wysycenia węglanem wapnia. U gatunków występujących w Polsce długość ich ciała waha się od 2 do 50 mm. Zwykle stożkowata głowa ma trójczłonowe czułki, dobrze rozwinięte oczy, a na przedzie silnie zesklerotyzowany ryjek. Gatunkom wodnym do oddychania służy umieszczony na końcu odwłoka syfon, zabezpieczony przed zalaniem za pomocą wieńca szczecinek, a czasem jeszcze dodatkowo domykany przez płytki przetchlinkowe[5].

Poczwarki pozostają otoczone ostatnią wylinką larwalną, która nie tworzy jednak bobówki[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Postacie dorosłe niektórych gatunków żywią się pyłkiem i chętnie odwiedzają kwiaty[5][4]. Inne przysiadają na nasłonecznionych liściach lub trzymają się miejsc występowania larw. Samce niektórych gatunków wykazują terytorializm[4].

Larwy większości gatunków żyją w rozkładającej się materii roślinnej: ściółce, butwiejącym drewnie, nawozie czy gnijących owocach. Niektóre występują pod korą powalonych drzew. Część larw, jak w podrodzinach Striatomyinae i Nemotelinae, jest przystosowanych do życia w wodzie. Zasiedlają one szerokie spektrum habitatów: od zalanych dziupli i wód słodkich po śródlądowe solniska i gorące źródła[5][4].

Systematyka i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Należy tu ponad 2700 opisanych gatunków, zgrupowanych w ponad 380 rodzajach[6]. W Polsce stwierdzono 59 gatunków[2] (zobacz: lwinkowate Polski).

Lwinkowate stanowią grupę siostrzaną pośniadkowatych. Dzielą się na podrodziny[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stratiomyidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b T. Zatwarnicki: rodzina: Stratiomyidae Latreille P.A., 1802 – lwinkowate. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2018-06-13].
  3. Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000, s. 298.
  4. a b c d e f g h i j k Norman E. Woodley: Stratiomyidae (Soldier Flies). W: Manual of Central American Diptera. Vol. 1. Brian Victor Brown (red.). Ottawa: NRC Research Press, 2009. ISBN 978-0-660-19833-0.
  5. a b c d e f g h i j k Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 22 – Striatomyidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1963.
  6. Norman E. Woodley. A World Catalog of the Stratiomyidae (Insecta: Diptera). „Myia”. 11, s. 1–473, 2001. Backhuys Publishers.