Maciej Biesiadecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Biesiadecki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1864
Kraków, Cesarstwo Austrii

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1935
Kraków, Polska

Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku
Okres

od 1920
do 1921

Przynależność polityczna

bezpartyjny

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

Leon Pluciński

Grób Macieja Biesiadeckiego na cmentarzu Rakowickim

Maciej Biesiadecki (ur. 18 listopada 1864 w Krakowie, zm. 14 stycznia 1935 w Krakowie) – prawnik, austriacki urzędnik i polski dyplomata, pierwszy Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława[1]. Absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie (1882) oraz Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1887), uzyskując tytuł doktora prawa.

Wstąpił do austriackiej służby państwowej, w której m.in. pełnił funkcję w ramach autonomicznej Galicji (starosty bialskiego i starosty krakowskiego (1904–1913).

2 stycznia 1918 mianowany na radcę Dworu w etacie państwowej Administracji w Galicji[2] i został przeniesiony z Białej do Krakowa, gdzie objął stanowisko kierownika starostwa[3]. Po I wojnie światowej Biesiadecki od premiera Ignacego Paderewskiego w listopadzie 1919 otrzymał nominację na Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku (1920–1921). 10 lutego 1920 uczestniczył w uroczystościach zaślubin Polski z morzem wraz z generałem Józefem Hallerem i innymi oficjelami[4]. W ocenie współpracowników był człowiekiem dobrym i uprzejmym, ale niesamodzielnym i nierozumiejącym swojej roli w Gdańsku. W stosunku do władz Wolnego Miasta zajmował postawę ugodową i unikając konfliktów chciał pozyskać do współpracy z Polską Senat Wolnego Miasta Gdańska i sfery gospodarcze miasta, jak się okazało jego starania były bezskuteczne.

Został odwołany ze stanowiska, w związku ze zmianą polskiego nastawienia do Wolnego Miasta Gdańska na bardziej konfrontacyjne, i 5 lipca 1921 przekazał urząd Leonowi Plucińskiemu.

Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 5-wsch-po prawej Noelów)[5][6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. właściciela wsi Skotniki, prezesa Arcybractwa Miłosierdzia Czas s.2 nr 10 z 1918 roku [1]
  2. Gazeta Lwowska nr 3, z 4 stycznia 1918 r. Część urzędowa [online].
  3. Czas s. 2 nr 38 z 28 stycznia 1918 roku [online].
  4. Józef Wąsiewski: Puck 1920–2009. Fakty i legendy [dostęp 29 lipca 2009]
  5. Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803–1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 98.
  6. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Mikos: Działalność Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939, Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1971.
  • Jacek Majchrowski: Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej, BGW Warszawa 1994, ISBN 83-7066-569-1.
  • Przemysław M. Żukowski: Pracownicy i absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w polskiej służbie zagranicznej, „Zeszyty Historyczne” (Paryż), 2008, z. 165, s. 34–70m, [w:] [2]