Maciej Bundzylak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Bundzylak
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1890
Koniuszki Siemianowskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Przynależność polityczna

Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Bundzylak (ur. 26 lutego 1890 w Koniuszkach Siemianowskich, zm. 1940 w ZSRR) – polski kolejarz, rolnik, działacz społeczny, wójt, senator w II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Poświęcenie Domu Ludowego w Zagórzu (czerwiec 1938). W białym stroju wójt Maciej Bundzylak
Tablica pamiątkowa w Senacie RP

Był synem Józefa i Anny z domu Swedryk. Ukończył pięć klas szkoły wydziałowej w Rudkach[1]. W wieku 17 lat rozpoczął pracę na kolei, na linii Lwów-Sambor. W latach 1911–1912 i 1914–1915 służył w armii austriackiej. Po wyjściu z wojska wrócił do pracy na kolei.

Od 1918 służył w Wojsku Polskim, m.in. w 4 pułku piechoty Legionów. Po internowaniu przez wojska ukraińskie zbiegł w 1919 z obozu jenieckiego i został komendantem polskiej milicji w gminie Koniuszki Siemianowskie.

W dwudziestoleciu międzywojennym prowadził gospodarstwo rolne w rodzinnej miejscowości. Został wybrany wójtem gminy Koniuszki Siemianowskie i pozostawał nim do końca lat 30.[2]. Był inicjatorem budowy szkoły, mleczarni i świetlicy, prezesem koła Związku Strzeleckiego, prezesem kółka rolniczego i Kasy Stefczyka, członkiem Państwowej Rady Rolniczej. Dekretem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 14 stycznia 1937 został mianowany radcą Lwowskiej Izby Rolniczej[3].

Należał do OZN. W 1938 został senatorem V kadencji (1938–1939) z województwa lwowskiego, należał do klubu OZN i pracował w komisjach: administracyjno-samorządowej, rolnej i skarbowej. W 1937 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1937).

Około 4–5 września 1939 przyjechał z Warszawy do rodzinnej wsi, pożegnał się z bliskimi i wyjechał, aby dołączyć do ewakuowanych z Warszawy władz. Jesienią 1939 został aresztowany przez NKWD, śledztwo w jego sprawie wszczęto 15 lutego 1940. Został rozstrzelany przez NKWD wiosną 1940 na Ukrainie w nieznanych okolicznościach[4]. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 42/30 oznaczony numerem 330, dosłownie określony jako Maciej Bundzilak)[5]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego żona Anna została w 1941 wywieziona do Kazachstanu, gdzie zmarła. Zamężna córka, Zofia Chomont, również wywieziona do ZSRR, wróciła do Polski w 1948, zamieszkała w Bieniowie, gdzie zmarła[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Został upamiętniony na tablicy pamiątkowej odsłoniętej 3 lipca 1999 w gmachu Senatu RP ku czci senatorów II RP, którzy zginęli w czasie II wojny światowej i okresie powojennych represji[6][7][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sylwetka Macieja Bundzylaka na stronie Biblioteki Sejmowej – Parlamentarzyści RP. [dostęp 2012-12-30].
  2. ↑ Poświęcenie Domu Ludowego w Zagórzu obok Rudek. „Wschód”. Nr 88, s. 2, 3, 30 czerwca 1938. 
  3. ↑ 12. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 2, s. 22, 30 stycznia 1937. 
  4. ↑ a b Maciej Bundzylak na Tablicy Pamięci Senatu. [dostęp 2012-12-30].
  5. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 11. [dostęp 2015-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 marca 2019)].
  6. ↑ Odsłonięcie tablicy pamiątkowej. senat.pl. [dostęp 2015-03-06].
  7. ↑ Tablica Pamięci. senat.edu.pl. [dostęp 2015-03-06].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Bundzylak&oldid=70351318”